Η Αννα Βίσση στο Δε θέλω να ξέρεις, ένα θλιμμένο ερωτικό τραγούδι. Η θεατρική ερμηνεία από την Αννα Βίσση μεταφέρει απόλυτα τη θλίψη μιας γυναίκας που μόλις χώρισε, που εγκαταλείφθηκε από το σύντροφο της.
“Δεν θέλω να ξέρεις πως μου είναι αδιάφορο αν ζω ή δεν ζω”. Ο στίχος τα λέει όλα για τον απίστευτο πόνο που νιώθει η γυναίκα αυτή, ένα πόνο τόσο βαθύ που έχει γίνει πια το κέντρο του κόσμου της και έχει φτάσει στο σημείο να αδιαφορεί για τη ζωή της την ίδια.
Αν ο πόνος του χωρισμού, όπως περιγράφεται στο “Δε θέλω να ξέρεις”, σας φαίνεται υπερβολικός, σκεφτείτε μήπως έχετε κάποιο γνωστό ή γνωστή που προσπάθησε να αφαιρέσει τη ζωή του μετά από ένα χωρισμό. Οι άνθρωποι αυτοί υπάρχουν, είναι αρκετοί και είναι γύρω μας. Μπορεί να είναι οποιοσδήποτε από μας που δεν θα καταφέρει να ελέγξει τον πόνο του χωρισμού, που θα χάσει τη λογική του και θα αφεθεί στην κατάθλιψη.
Τελικά ο έρωτας μπορεί να φέρει πολλές ευτυχισμένες στιγμές, αλλά όταν τον ξεριζώσουν βίαια από τη ζωή μας, ο πόνος του ελάχιστα διαφέρει από το θάνατο.
Καλλιτέχνης: Άννα Βίσση
Συνθέτης: Νίκος Καρβέλας
Στιχουργός: Νίκος Καρβέλας
Δε θελω να ξερεις
Δεν θέλω να ξέρεις
πως εδώ και δυο μήνες είμαι συνέχεια στο σπίτι μονάχη μου.
Δεν θέλω να ξέρεις
πόσο άσχημη νιώθω με μαύρους κύκλους κάτω απ’ τα μάτια μου.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως μου είναι αδιάφορο αν ζω ή δεν ζω.
Δεν θέλω να ξέρεις
πόσο πολύ σ’ αγαπώ.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως περνάω τις ώρες μου περιμένοντας να με πάρεις κάποιο τηλέφωνο.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως φοράω τα ρούχα σου να σε αισθάνομαι συνέχεια κολλημένο επάνω μου.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως δεν έχω όρεξη να φάω έχω μείνει μισή.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως σε σκέφτομαι βράδυ-πρωί.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για σένα είμαι σκόνη είμαι χώμα.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για ’σένα πίνω είμαι λιώμα.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για σένα βουλιάζω σε κώμα.
Σαν παλιά ζωγραφιά λίγο-λίγο μου φεύγει το χρώμα.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για σένα είμαι σκόνη είμαι χώμα.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για σένα υπάρχω ακόμα.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως όλα αυτά που σου λένε ότι είμαι δήθεν καλά είναι όλα ψέματα.
Δεν θέλω να ξέρεις
ότι είμαι όλη μέρα σε ένα δωμάτιο και ζω με σκιές και φαντάσματα.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως με παίρνει ο ύπνος με χάπια κάθε πρωί.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για ’μένα τα πάντα είσαι εσύ.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως ότι συμβαίνει επάνω στον κόσμο με αφήνει αδιάφορη.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για τίποτα πια δεν με νοιάζει νιώθω τόσο μα τόσο ουδέτερη.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως είμαι μόνη δεν θέλω κανένα να δω.
Δεν θέλω να ξέρεις
πόσο πολύ σ’ αγαπώ.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για σένα είμαι σκόνη είμαι χώμα.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για ’σένα πίνω είμαι λιώμα.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για σένα βουλιάζω σε κώμα.
Σαν παλιά ζωγραφιά λίγο-λίγο μου φεύγει το χρώμα.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για σένα είμαι σκόνη είμαι χώμα.
Δεν θέλω να ξέρεις
πως για σένα υπάρχω ακόμα.
