Ήμουν 16 χρονών οταν τον γνωρισα. Του αρεσα, αλλά εμένα όχι και με εκνευριζε που μου την επεφτε, ενω εβλεπε οτι δεν τον ηθελα. Μεχρι που αποφάσισα να αφεθω και να του μιλαω απλα, τιποτα αλλο. Μέχρι τοτε, δηλαδή για 1 χρονο περιπου, τον απεφευγα οσο μπορουσα.
Ενα φιλι σε μια σχολικη κατάληψη ηταν η εναρξη ολης μας της ιστοριας. Ηρθαμε πολυ κοντα, αλλά δεν ειχαμε σχεση. Επί δύο μηνες βγαιναμε και ηταν ολα υπεροχα, μεχρι που μου αραδιασε με ενα μηνυμα οτι βρηκε αλλη.
Δεν του απάντησα, όμως ηταν Χριστούγεννα και μου χαλασε τις διακοπες. Αποφάσισα να τον ξεχασω και ευτυχώς την καταλληλη στιγμη εμφανιστηκε μπροστα μου ενας υπεροχος ανθρωπος που ακομα μοιραζομαστε την ζωη μαζι. Ομως αυτό δεν φτανει για να καλυψει το κενο του «άλλου» μεσα μου…
Περασαν 6 μηνες που δεν μιλησα μαζι του. Τον εβλεπα καθημερινα, αλλα οσο τον εβλεπα τοσο μου περναγε η καψουρα. Μέχρι το σημείο που ξαναρχισαμε να μιλαμε απο το Φεισμπουκ και ένιωσα σαν να γνωριζόμαστε από την αρχή ξανά.
Περασαν 11 μηνες. Ειναι Τριτη βραδυ, 26 Νοεμβρίου και βρισκόμαστε και οι δυο σε ενα παρτυ. Αυτος πινει πολύ και κάποια στιγμή με πιανει και αρχιζει να μου μιλαει ωρες ατελειωτες. Μου είπε οτι δεν με εχει ξεχασει, οτι με θελει, οτι ειμαι μοναδικη, οτι ειμαι η μονη κοπελα για την οποια εχει κλαψει και αλλα παααρα πολλα. Ενιωθα απιστευτα ευτυχισμένη και εκεινη την στιγμη δεν με ενοιαζε το οτι ημουν σε αλλη σχεση.
Την επομενη εβδομαδα βγηκαμε οι δυο μας. Ειμασταν αγκαλια και φιλιομασταν ατελειωτες ωρες. Ολη μερα μαζι ειμασταν. Απο εκει και μετα αρχισε μια απιστευτη ελξη μεταξυ μας σαφως κρυφή.
Ολοι ηξεραν οτι εμεις ειχαμε καποια ιστορια μεταξυ μας και αυτην την φορα θελαμε να τα κρατησουμε για τον εαυτο μας. Οπως ελεγε και αυτος μονάχα ΓΙΑ ΕΜΑΣ.
Ενα βραδυ αφου αποφασίσαμε να βγουμε σε ενα κλαμπ μακριά από τη δική μας περιοχη, καταληξαμε στο σπιτι του, αγκαλιά στο κρεβατι του. Ηταν η πρωτη μας φορα, δεν ειχαμε ερθει ξανά σε τετοια επαφη οι δυό μας. Παροτι και οι δυο μας ειχαμε εμπειριες, φερομασταν σαν να ηταν η πρωτη μας φορα. Ρωταγαμε ο ενας τον αλλον αν του αρεσε. Ηταν ολα αμηχανα, αλλα και τοσο ομορφα.
Ηρθαν τα επομενα Χριστουγεννα και παρόλο που ημουν σιγουρη οτι δεν θα συνέβαιναν τα ιδια με την περασμενη χρονια, δυστυχώς ολα με διεψευσαν περιτρανα. Ξαφνικά μου μιλουσε ολο και λιγοτερο. Απομακρυνθηκε και σιγά-σιγά χαθηκε και δεν με πήρε ποτέ ξανά τηλέφωνο.
Οταν με βλεπει, ουτε καν με κοιταει. Με εσβησε απο φιλη στο Φεισμπουκ και εγω πανω στην ορμη μου του εστειλα ενα μηνυμα και του ειπα οτι μετα απο αυτη του την συμπεριφορα να μη με ενοχλησει ξανά. Μέχρι που του είπα οτι τον σιχαίνομαι, που όμως είναι ψέματα.
Τώρα, μετα απο ενάμιση χρονο, ειμαστε σαν δυο ξενοι και αυτο δεν το αντεχω. Το νιωθω οτι με θελει ακομα. Το βλεπω στα ματια του. Οταν ειμαι κοντα του το νιωθω κατι παθαινει.
Σε καμιά κοπελα δεν αρεσει αυτος, όμως εμενα μου αρεσει. Εχει τα πιο εκφραστικα ματια του κοσμου και το πιο αληθινο χαμογελο. Αν και εχω σχεση με άλλον, τον θελω πίσω στη ζωη μου ξανά. Όμως δεν ξερω πως θα γίνει αυτό…
Η ερώτηση μου
Πώς να τον φέρω πίσω στη ζωή μου ξανά;
Αγνωστη Χ
