Είμαι μια κοπέλα καταρχήν ευαίσθητη. Πέρασα πολλά στην ζωή μου και για αυτό δεν μπόρεσα να ξεπεράσω τίποτα. Έχω στο ενεργητικό μου χωρισμένους γονείς και έναν βιασμό στα 8,5. Η μητέρα μου μετά από αυτό προσπαθούσε να με προστατεύει.
Τελικά η πρώτη μου πλατωνική σχέση ήταν στα 17,5. Όμως ήταν με μικρότερο, 3 χρόνια μικρότερος από μένα. Και όπως ήταν φυσικό, η μητέρα του δεν τον άφηνε να έχει δεσμό με μεγαλύτερη. Γι αυτό και της το εκρυβε, όπως επίσης προσπαθούσε να το κρύψει σε μέρη που σύχναζαν άτομα γνωστά του.
Ζώντας σε χωριό δεν μου δινόταν η ευκαιρία να παίξω με άλλα παιδιά και τελικά, όταν μετακόμισα στην πόλη, ήθελα να κάνω ό,τι δεν μπόρεσα μικρή.
Έτσι με μια φίλη μου πήγαμε για κάλαντα και εκεί γνώρισα τον Ν. Ηταν κεραυνοβόλος έρωτας με την πρώτη ματιά! Είχαμε κοινούς γνωστούς και τελικά τα φτιάξαμε.
Ωστόσο, δεν έχω ξεπεράσει ακόμα τον βιασμό μου και ούτε πρόκειται. Του είπα τι μου έχει συμβεί. Τον έβλεπα μετά να απομακρύνεται, να φοβάται περισσότερο μην μας δουν, ακόμα και να αδιαφορεί αν είμαι καλά.
Έκανα τα ΠΑΝΤΑ για να είμαστε μαζί. Αλλά δεν γινόταν. Πεισματάρης και επειδή φοβόταν μην τον διώξει η μαμά του από το σπίτι (επειδή ήταν υιοθετημένος), αδιαφορούσε.
Του είπα να χωρίσουμε και μου είπε ένα απλό οκ. Δεν τον ένοιαξε. Τον ρώτησα αν ήθελε κι αυτός να χωρίσουμε και μου είπε ότι το ήθελε, αλλά κάτι τον σταματούσε.
Παρακάλεσα να ξαναείμαστε μαζί και ας μην βρισκόμαστε (χαζομάρα το ξέρω αλλά μετά από ό,τι έπαθα δεν ήθελα πάλι κάτι αποτυχημένο) αλλά αυτός τίποτα. Και τελικά μετά απο 2,5 μήνες χωρισμού μου είπε ότι με αγαπάει ακόμη. Κάθε μέρα έκλαιγα μεχρι τότε. Έχασα 15 κιλα.
Του είπα αφού μ’ αγαπάει, γιατί δεν θέλει να κάνουμε μια καινούργια αρχή? Και μου είπε πάλι όχι. Μετά από αυτό έκανα απόπειρα αυτοκτονίας κόβοντας τις φλέβες μου.
Πονούσα πραγματικά γιατί τον αγάπησα παραπάνω και από την ζωή μου. Δεν έκανα απόπειρα για να το μάθει, αλλά δεν μπορούσα να κλαίω άλλο. Έπαθα καταθλιψη και δεν με ένοιαζε ούτε αν πεθάνει όλος ο κόσμος εκτός από αυτόν. Ήθελα να είναι καλά κι ας μην είμαι εγώ.
Του είπα να χωρίσουμε την στιγμή που ήθελα να αφεθώ ολόκληρη πάνω του. Αλλά δεν το κατάλαβε.
Τώρα έχω προχωρήσει με άλλη σχέση όντας χωρισμένη από τον Ν. ήδη 3,5 μήνες, αλλά δεν τον έχω ξεπεράσει. Α και κάτι σημαντικό. Ο “επόμενος” είναι πάλι μικρότερος!
Η ερώτηση μου
Θέλω να ρωτήσω (επειδή πολλά έχω ακούσει), αν ο βιασμός μου τελικά σε συνδυασμό με τον χωρισμό των γονιών μου, ήταν η αιτία που επιλέγω μικρότερους συντρόφους .
Επίσης θέλω να ρωτήσω το εξής: τον δεύτερο δεν τον αγάπησα από την αρχή. Του είπα ναι μόνο και μόνο για να ξεπεράσω τον προηγούμενο. Υπάρχει περίπτωση να διαλυθεί όλη η σχέση από ένα επιπόλαιο ναι;
Χριστίνα
Γεια σου.. Καλή χρονιά!
Με λένε Πάρη και είμαι 26 χρονών. Μέχρι την τρίτη γυμνασίου είχα σεξουαλική παρενόχληση από τον παιδίατρο μας (δυστυχώς γνώση τότε δεν είχαμε για να πάμε στον Παθολόγο). Ήταν φρικτή εμπειρία… Επίσης ο ξάδελφος μου όταν ήμουνα μικρή. Δημοτικό.
Απο τότε με ακολουθεί η όλη εμπειρία σα φάντασμα και όταν νιώθω κάποιον να με πλησιάζει λίγο πιο κοντά το σκάω… Ίσως γι’ αυτό να επιλέγω ερωτικούς συντρόφους ”ασυνείδητα” απόμακρους. Που να με ελκύουν δηλαδή οι ψυχροί, κρύοι τύποι… Ισως γιατί αισθάνομαι πως δε θα με πλησιάσουν αρκετά για να με βιάσουν ή να με παρενοχλήσουν σεξουαλικά σωματικά.
Το θέμα “σχέση” με τρομοκρατεί. Όσο κι αν θέλουν πολλοί να μου συστήσουν κάποιο το σκάω… Φοβάμαι. Έκανα ψυχοθεραπεία αλλά ακόμα με τρομοκρατεί το όλο θέμα.. Στη σκέψη ότι “πρέπει” κάποια στιγμή να κάνω έρωτα με κάποιον με κάνει να νιώθω αηδία. Ακόμα κι όταν προσπαθώ μέσα απο όνειρα να ξορκίσω το κακό, όταν “φαντασιώνομαι” 2 ανθρώπους ερωτευμένους να κάνουν έρωτα το “βλέπω” σαν βιασμό.
Ήμουν ερωτευμένη με ένα παιδί 10 χρόνια. Λίγες μέρες πριν την Πρωτοχρονιά έμαθα ότι με κορόιδευε. Ήταν μονόπλευρος έρωτας. Με θεωρούσε καλή του φίλη και “μιλούσαμε”… αλλά από κάποιο κολλητό μου πρόσωπο, στενό του φίλο, έμαθα την αλήθεια.
Με πείραξε πολύ.
Το ‘φίλο’ δε ξέρω εάν θα μπορέσω να τον ξεπεράσω… Στο κάτω, κάτω ήμουν ερωτευμένη μαζί του 10 χρόνια. Νομίζω πως εάν τον ξαναδώ θα αισθανθώ ηλιθία…
Όμως… σε παρακαλώ…. Σε θερμοπαρακαλώ… Έφτασα στα όρια της απόπειρας. Έπαθα κατάθλιψη σοβαρή πολλές φορές.. Για άλλους όμως λόγους…
Ήθελα να πεθάνω. Παρακαλούσα να πεθάνω. Έλεγα στον ψυχοθεραπευτή μου και σε ένα στενό μου ‘παπούλη’ ‘θέλω να πεθάνω’ και έκλαιγα. Και μου έλεγαν. ‘ΌΧΙ. δεν θα σε αφήσουμε ΕΜΕΙΣ να πεθάνεις’ Και ρωτούσα με παιδιάστικο παράπονο ‘Γιατί; γιατί δε με αφήνετε να πεθάνω;’
γιατί ο ‘Θεός σε αγαπάει’… Και θέλει το καλύτερο για σένα. Γιατί είσαι μικρή (ήταν αυτόν τον Ιούνη) Γιατί έχεις μια ολόκληρη ζωή μπροστά σου… Και γιατί όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις πως όταν κάτι δεν ήταν εφικτό να γίνει ήταν για το καλό σου. Δέξου το σα δώρο..
Τώρα για τη σχέση σου. Σε παρακαλώ. Μη κάνεις το λάθος που έκανα εγώ… Που έκαναν και κάνουν πολλοί. Εάν ο άλλος δε σου δίνει.. μη δίνεσαι ολοκληρωτικά. Είναι το χειρότερο. Μια σχέση για να λειτουργήσει χρειάζεται αμοιβαιότητα… Αμοιβαία συναισθήματα και αλληλοκατανόηση. Εάν υπάρχει επικοινωνία ίσως με τον καιρό να αναπτύξεις συναισθήματα.
Όμως όταν κάνεις μια σχέση για να ξεπεράσεις κάποιον αυτό δεν είναι φάρμακο. είναι αδικία. Είναι αδικία προς τον εαυτό σου. Είναι αδικία προς τον άλλο. Χρειάζεσαι χρόνο. Συμπαράσταση από στενά πρόσωπα που σε αγαπάνε αληθινά. Χρειάζεσαι λίγο χρόνο για να συνέλθεις. Να ξεμπλοκάρεις…Να ξεπεράσεις. να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν.. Που τα στερήθηκες γιατί θυσιάστηκες για κάποιον και θυσίασες τις προσωπικές σου ανάγκες.
Αυτό το καλοκαίρι χώρισαν πολλές φίλες μου… Δε ξέρω πώς έτυχε… Και κάποιες άλλες που ‘έπαθαν και έμαθαν’ μεγαλύτερες από την πείρα της ζωής μας είπαν όλα αυτά
και αυτό που μου έμεινε ‘Να δώσεις τα πάντα στον εαυτό σου για να μπορέσεις μετά να τα μοιραστείς με τον άλλο. Όχι να του τα δώσεις… Αλλά αυτόν τον θησαυρό που έχεις μέσα σου να τον μοιραστείς’…
Σχετικά με το ολοκληρωτικό δόσιμο. Οι γονείς μου δε χώρισαν. αλλά ο γάμος τους ήταν και εξακολουθεί να είναι προβληματικός και αποτυχημένος σαν πρότυπο. Ίσως γι’ αυτό κανείς από εμάς δε θέλησε να προχωρήσει και να κάνει σχέση. (κάποια από τ’ αδέλφια μου είναι μεγαλύτερα από μένα).
Είχα και εξακολουθώ να έχω πρόβλημα με τις προσκολλήσεις. Το καλοκαίρι ‘κόλλησα’ σε ένα πρόσωπο. γινόμουνα σκουπίδι, θυσία, για να αποσπάσω ένα χαμόγελο ή μια’καλημέρα’… Έπαθα ανορεξία και έχασα 5 κιλά σε 10 μέρες… Μετά ‘χωρίσαμε’…
Πέθανα στο κλάμα και ήθελα να πεθάνω. Τελικά όμως ο εαυτός μας είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε. Μας αξίζει το καλύτερο. Το πιο όμορφο. Δεν αξίζει να πεθάνουμε για κάποιον. Γιατί αποδεικνύεται ότι δε σεβόμαστε τον εαυτό μας. Δεν αγαπάμε τον εαυτό μας και θέλουμε να αυτοκαταστραφούμε.
Ο εαυτός μας είναι το ΠΑΝ… όχι ο ‘άλλος’ εάν δεν αξίζει…
Συγγνώμη για το ‘κήρυγμα’… ειλικρινά μιλάω από καρδίας γιατί σε νιώθω. Σε διάβασα σα να διάβαζα το ημερολόγιο μου… Τα κορίτσια παραπάνω πραγματικά μίλησαν υπέροχα.
Εύχομαι ειλικρινά όλα να πάνε καλά. ΠΟΛΥ Καλά στη ζωή σου. Γιατί σου αξίζει το καλύτερο. Και να το πιστέψεις.
Να είσαι καλά! Πάντα:)
Δεν νομιζω πως το ότι διαλεγεις μικροτερους ειναι ακομα στατιστικα μεγαλο ωστε να αναλυει και να αποδεικνύει κάτι στην περίπτωση σου, γιατί δυο φορες ισον τιποτα.
τωρα αν θες να βρεις την λυση μονη σου, πρεπει καταρχην να αφησεις τον χρονο να σου δειξει τις επιλογες σου.
μετα να αφουγγραστεις τις επιλογες, πχ αν το οτι ειναι μικροτεροι σημαινει κατι για σενα αν υπαρχει κοινο χαρακτηριστικο των στην συμπεριφορα σκεψη κλπ των νεοτερων που σου αρεσει και για καποιο λογο το επιθυμεις. πχ μπορει να επιθυμεις τον ενθουσιασμο των νεοτερων, αν αυτος ειναι για σενα το κοινο χαρακτηριστικο των νεοτερων που επιλεγεις
ετσι θα σε οδηγησει η σκεψη αυτη,να νιωσεις βαθυα μεσα σου τι επιθυμεις απο ενα συντροφο και τοτε θα επιλεξεις,ξανα με κριτηριο το αν διαθετει αυτο που επιθυμεις, ασχετα σε ποια ηλικια ανηκει..
Τα σχολια της Ποπης εγω τα βλεπω σοφα…
πολλες φορες ερωτευομαστε ατομα ακαταλληλα για μας και λεγοντας ακαταλληλα, εννοω που αποκλειεται ο ενας να καταλαβει ποτε τον αλλον την βαθυτερη του φυση, και να εναρμονιστουν μαζι..
που δεν συμφωνει η 0πτικη ματια για την ζωη μεταξυ τους, στην περιπτωση που δεν κατανοουν και αποδεχονται την διαφορετικη ματια του αλλου
που δεν ερμηνευουν τον ερωτα με παραπλησια ματια, πολλα… ξεφυγα
ναι ειναι δυνατον καποιος που δεν ερωτευτηκες με την πρωτη ματια να τυχαινει ναναι ο καταλληλος για σενα… και ισως και πεπρωμενο
πολλες φορες ερωτευομαστε τον ιδιο τον ερωτα οπως εμεις τον ερμηνευουμε αποδιδοντας στο ερωτευομενο προσωπο, χαρακτηριστικα, επιθυμιες, συναισθηματα, σκεψεις που δεν διαθετει αλλα ειναι οι επιθυμιες μας για τον ερωτα…
συχνα νιωθουμε ερωτευμενοι γιατι χρησιμοποιησαμνε την φαντασια μας οσον αφορα το υποκειμενο του ερωτα μας..
τωρα βιασμος…σε αυτην ηλικια ειναι ενα τραυμα με προεκτασεις και επιρροες για το ατομο που το υπεστει
πρεπει δυστυχως να δει τι ενιωσε τοτε, ολα τα συναισθηματα, και κατοπιν…
πχ μπορει να ενιωσε ταπεινομενοςη ανημπορος να σωθει αυναμος,αηδια,οργη,φοβο,ενοχηκλπκλπ
και ολα αυτα συνδυασμενα με την πραξη του ερωτα που α επρεπε να ναι ευλογημενη στιγμη και οχι τοσο δραματικη εμπειρια.
προσοχη δεν ευθυνεται ποτε το βιαμενο προσωπο.!
ολα αυτα βεβαια δεν μπορουν να επιτευχθουν εντελως μονοι μας, παρα ισως σε μεγαλυτερη ηλικα αναλογα το ατομο και τον τροπο ζως του..
συμπερασμα
αφουγγρασου τις επθιυμιες σου πχ συντροφικοτητα, ενδιαφερον,.. και προσπαθησε το ατομο που θα επιλεξεις να σου “δινει” καποιες απο αυτες
επισης ανακαλυψε τις επιθυμιεςτου αγαπωμενου προσωπου, και δεν εννοω μονο σεξουαλικες με τιποτα, και καλυψε του αυτες..
θυμήσου: αγαπη ανεκτικοτητα αφουγγρασμος, δικαιοσυνη, αληθεια και ισοτητα, που εφαρμοζονται αμοιβαια, ειναι απαραιτητα συστατικα της αληθινης αγαπης και προσεγγισης του αλλου, με απουσια του εγωισμου..
Γιατρεψε το τραυμα του βιασμου με το να ζησεις υπεροχη ερωτικη στιγμη με τον συντροφο σου ανακαλυπτοντας πως ο ερωτας; ειναι θειο δωρο..
καταρχην θελω να σε πω ενα μπραβο για το κουραγιο σου.. εχεις περασει πολλα και εισαι μικρη ακομα..
καταρχην θελω να σε πω ενα μπραβο για το κουραγιο σου.. εχεις περασει πολλα και εισαι μικρη ακομα..
τωρα στην πρωτη ερωτηση σου δεν ξερω αν αληθεύει αυτο… νομιζω πως δεν ειναι η αιτια.. απλα το λογικο φαίνεται οτι ειναι συμπτωση.. δεν ξερω τι πιστεύεις εσυ αλλα ειναι προσωπικη μου γνωμη αυτη..
για ποιο λογο να ειναι η αιτια? σε τέτοιες περιπτώσεις πιστευω οτι διαλέγεις καποιον μεγαλυτερο ωστε να “νιωθεις” προστασια.. αλλα τι να σε πω.. εσυ τι πιστευεις;
οσο αφορα την δευτερη ερωτηση.. στην αρχη ετσι νομιζεις, δηλαδη αυτο το ερωτημα το κάνεις συχνα στον εαυτο σου.. μήπως το ενα, μήπως το αλλο.. αλλα ποτε δν ξέρεις τι θα γινει..
μπορει στην πορεια να τον αγαπήσεις πραγματικα.. μπορει αυτός να σου αξιζει, γιατι να ξέρεις οποιος νοιαζεται και αγαπαει, μενει δεν την κοπαναει..!!!
μπορει αυτος να ειναι που θα σου αλλαξει την ζωη προς το καλυτερο γιατι το αξίζεις! στην πορεια θα δεις πως αισθανεσαι.. και να σε πω κατι? αυτο ειναι το καλυτερο να μην νιώθεις στην αρχη και να σε κανει ο άλλος να τον αγαπήσεις!!!
πιστευω να σε βοηθησα κάπως! 🙂 αν θες να σε απαντησω σε κατι αλλο, πες μου το..
α! και το ονομα μου ειναι Ποπη.. 🙂