Μια αγάπη που δεν ξεχνιέται

Είμαι 17 χρονών, αρκετά μικρή, όμως έχει τύχει να πέσω κι εγώ ’’θύμα’’ ενός ανεκπλήρωτου έρωτα! ‘

Κάποιοι θα έλεγαν ότι έχω χρόνια μπροστά μου και ίσως κάποτε να πραγματοποιηθεί αυτό που τόσο πολύ ποθώ, όμως μέσα μου ξέρω καλά πως όλα έχουν τελειώσει.

Τον ξέρω (όχι προσωπικά, μονάχα ένα γεια) σχεδόν απο τότε που γεννήθηκα καθώς καταγόμαστε απο το ίδιο χωριό και πραγματικά, απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα τρυφερά αισθήματα για αυτό το άτομο, ποτέ όμως δεν τα εξωτερίκευσα!

Το βλέμμα του είχε κάτι το μοναδικό, κάτι που δεν μπορούσε να το δει κανείς άλλος εκτός απο μένα.

Πίστευα σε αυτό τον έρωτα, ήμουν σίγουρη ότι θα είχε μια εξέλιξη που θα μου έφερνε υπέρμετρη χαρά. Όμως όλα διαλύθηκαν με ένα φιλί… αρκετά γλυκός τρόπος να γκρεμιστούν τα όνειρα ολόκληρων χρόνων…

Όπως αναφέρεται παραπάνω, ο ανεκπλήρωτος έρωτας δεν έχει φθαρεί, δεν έχει περάσει δοκιμασίες και εμείς σε μια νύχτα καταφέραμε όχι μόνο να φθείρουμε την σχέση μας αλλά και να την καταστρέψουμε.

Είχαμε βάλει τον έρωτα μας σε μια γυάλα και την είχαμε τοποθετήσει κάπου στο βάθος της καρδιάς μας, πιστεύαμε ότι ο ένας είναι το ιδανικό του άλλου, δεν τα είπαμε ποτέ αυτά με λόγια, είχαμε έναν παράξενο τρόπο επικοινωνίας.

Ώσπου, μια βραδιά που ήμασταν και οι δύο μεθυσμένοι μου ζήτησε να βγούμε έξω απο το μπαρ. Εκεί κάτω απο το φως των αστεριών και ακούγοντας αχνά την μουσική που έβγαινε απο το μικρό μπαρ του χωριού μας δώσαμε το πρώτο  μας φιλί.

Ένα φιλί που φάνταζε μαγευτικό, ο ιδρώτας του είχε γίνει και δικός μου όπως και η ανάσα του! Εκείνος παρασύρθηκε και προσπάθησε να προχωρήσει, δε σεβάστηκε πόσο είχα πιει και αν αύριο θα μετάνιωνα!

Η συμπεριφορά του έσπασε την γυάλα, ράγισε το γυαλί της καρδιάς μου, δεν ήταν πια για μένα ο πρίγκιπας αλλά ένας άνδρας με ανάγκες και απο την άλλη μεριά για αυτόν τελικά ήμουν μια κοπέλα που μπορεί να καλύψει τις βιολογικές του ανάγκες και τίποτα παραπάνω, αν και αυτό δεν μπορώ να το ξέρω με σιγουριά.

Απο εκείνη την νύχτα και μετά δεν ανταλλάξαμε ούτε γεια! Η συμπεριφορά του ήταν πολύ περίεργη και δεν έδειξε στιγμή ότι με θεώρησε κορίτσι της μιας βραδιάς όμως επίσης δεν έκανε κάτι να αλλάξει την όλη κατάσταση.

Αυτός φεύγει για σπουδές έτσι κι αλλιώς οπότε οι περιστάσεις δεν μας επιτρέπουν να διορθώσουμε τίποτα. Ένας χαμένος, δειλός, ανεκπλήρωτος έρωτας!…

Το ξέρω ότιί δεν θα πάψουμε ποτέ να κοιταζόμαστε γιατί είναι κάτι ανεξέλεγκτο και πέρα απο τις δυνάμεις μας, όμως πέρα απο τα αθώα μας βλέμματα δεν θα μπορεί να υπάρξει τίποτα άλλο!

Του εύχομαι ολόψυχα να βρει σε μιαν άλλη αγάπη τον εαυτό του και να είναι ευτυχισμένος. Όνειρο μου τώρα είναι να περάσω φοιτήτρια στην ίδια πόλη με αυτόν, όχι για να γίνει κάτι, απλά για τον κοιτάζω, μου αρκεί!

Σιγά σιγά ο πόνος φεύγει όμως η αγάπη δυναμώνει καθώς όσο μεγαλώνω νοσταλγώ τα παιδικά μου χρόνια και αυτά έχουν όλα τη θύμηση του! Μπορεί κάποτε να βρώ κάποιον και να είμαι ευτυχισμένη πάντα όμως θα έχω στην άκρη του μυαλού μου ότι αν ήμασταν μαζί η ζωή μου θα ξεχείλιζε απο ευτυχία.

Το μόνο που εύχομαι είναι να μην βρεθώ ποτέ στα σκαλιά της εκκλησίας την μέρα του γάμου του και να  μετανιώνω που ποτέ δεν τόλμησα να του πω πως νιώθω!