Μια αρχόντισσα ονειροπόλα

Είμαι η Μαρία, ετών 30 από τη Θεσσαλονίκη και θέλω να σας πως τη δική μου ιστορία αγάπης:

Από μικρή παλεύω με τον έρωτα, με την αγάπη. Λες και κάποιος μου έχει ρίξει κατάρα. Για αρκετά χρόνια είχα πάψει να αγαπάω γιατί σκεφτόμουν πάντα την επιβίωση. Η καρδιά μου έπαψε να αγαπά και να αγαπιέται με τον τρόπο που ήθελα εγώ. Φυσικά παντρεύτηκα, όχι από αγάπη αλλά για να γλιτώσω από την ζωή που έκανα και την βρώμα της νύχτας, έτσι και εγώ ξελάσπωσα.

Έκανα πολλά παιδιά και όλα μια χαρά αλλά αναρωτιόμουν είναι έτσι η ζωή; Θα σας πω όχι, διότι ο έρωτας όταν μου χτύπησε την πόρτα εγώ δεν δίστασα να την ανοίξω, απλά μου είπε είναι αργά μωρό μου.

Ένα μεσημεράκι ακούω το τηλέφωνο, το σηκώνει ο άντρας μου, μιλά με κάποιον τόσο θερμά που αναρωτιόμουν τι γίνετε.  Όταν το έκλεισε μου λέει «ντύσου πάμε κούκλα, ο αδελφός μου». Δεν το είχα γνωρίσει και είχα περιέργεια να δω πως είναι.

Εκεί τα είδα όλα. Αντρας με τα όλα του. Αλλά και εκείνος το βλέμμα δεν το έπαιρνε από πάνω μου. Με τα πολλά πολλά τον ερωτεύτηκα. Ερχόταν σπίτι μας και ένιωθα σιγουριά και ασφάλεια, χαιρόμουν σαν μικρό κοριτσάκι. Από την άλλη ο άντρας μου αναίσθητος, δεν μπορώ να τον χαρακτηρίσω. Λυπάμαι, αλλά το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν φημίζεται και για τις αντρικές του ικανότητες. Ανασφαλής και μαμάκιας. Παλιά έκανα προσπάθειες, τώρα απλά συγκατοικούμε.

Για να μην χρονοτριβώ με τον Μάκη αρχίσαμε το τελευταίο χρόνο να δενόμαστε πιο πολύ. Στέλναμε  μηνύματα ο ένας στον άλλο μέχρι που του μίλησα για τα αισθήματα μου και τον ρώτησα αν μου θύμωσε. Και εκείνος μου απάντησε «όχι κουκλίτσα μου τι χαζά λες». Εκεί κατάλαβα πολλά. Πήγαινα σπίτι του τρώγαμε, μαλώναμε, προσπαθούσε να με πλησιάσει και το είχε καταφέρει, με φίλησε μέχρι εκεί  όμως.  Εγώ ένιωσα να βγάζω φτερά να πετώ στα αστέρια, που από ψηλά μου χαμογελούσαν.

Ήμουν πολύ ενθουσιασμένη και παραμένω μέχρι σήμερα διότι με ιντριγκάρει που είναι άνθρωπος της νύχτας  και έχει μεγάλη δύναμη,  φαίνεται άντρας ασήκωτος δεν θέλει πολλά πολλά, ούτε κόντρες. Όμως εγώ πειραματίστηκα μαζί του, του μίλησα πολλές φόρες άσχημα και δεν μου πέταξε κανένα βάζο ούτε με έδιωξε, εγώ τον έδιωξα και έτρεχε πίσω μου. Μέχρι στον πατέρα μου και στην μητέρα μου μίλησε.  Τρία βράδια δεν κοιμήθηκε, τον έκανα να τρελαθεί από αγωνία.

Όπως του είπα μια φορά «τι κάνουμε Μακουκο;» και μου λέει «Καλή μου Αρχόντισσα μην μιλάς, πίνε το καφέ σου και χαλάρωσε». Κάπως μου ήρθε αλλά από την μια στιγμή στην άλλη δεν γίνεσαι άνθρωπος με αισθήματα. Σιγά σιγά τον έπλασα όπως τον ήθελα εγώ, τον έφτασα στο σημείο που σχεδόν λαχταρούσα.

Ωστόσο ξαφνικά πετάχτηκε απ’ το πουθενά μια τύπισσα εντελώς στον κόσμο της.  Χρήστης, έχει πάρει πολλές ουσίες. Εγώ τα πήρα εντελώς στο κρανίο. Εγώ να πηγαίνω σπίτι του και εκείνη να τον ποτίζει και εγώ δεν ξέρω τι. Αυτό έγινε πολλές φόρες πρόσφατα. Δε φτάνει που έχει παρέα και όταν ήταν άρρωστος του θανατά εγώ ήμουν κοντά του.

Τώρα τελευταία κάπως μου τα έχει μπερδέψει αλλά του λέω με μήνυμα που του έστειλα «Δεν τελειώσαμε Μάκη, θα έρθεις στην θέση μου και εγώ θα πετώ για αλλού». «Μου μιλούσες τρυφερά Μάκη» του είπα, «Μην καταστρέφεις την αγάπη και τον θαυμασμό που σου έχω. Σ’ αγαπάω αλλά κουράστηκα». Μιλήσαμε αρκετά αλλά άκουσα πάλι αυτή τη φωνή και ζήλεψα. Δεν του έδειξα τίποτα, άλλωστε είμαι μεγάλη για να βάλω τα κλάματα.

Η ιστορία σταματά εδώ, αλλά δίνω ένα περιθώριο χρόνου όχι σε αυτόν αλλά σε μένα να ξεκουραστώ να μαζέψω δυνάμεις και να τον τρελάνω, διότι κανένας  και καμία δεν τα βάζει  με μένα. Αυτή τη φορά η μοίρα θα είναι με το μέρος μου.

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε, αναμένετε την συνέχεια.