Έρωτας και Λογική

Έρωτας και λογική… Υπάρχουν… Συνυπάρχουν ο έρωτας και η λογική; Μάλλον η πιο σωστή ερώτηση είναι: Μπορούν να υπάρξουν μαζί; Υπάρχει έρωτας με λογική;

Ναι θα απαντήσει κάποιος, υπάρχει ο υπολογιστικός έρωτας, υπάρχει ο συγκρατημένος έρωτας, που βάζει κάτω μπλοκάκια και αριθμομηχανές, προσθέτει από εδώ, αφαιρεί από εκεί και έρχεται και βγάζει ένα τελικό αποτέλεσμα.. Είναι αυτό έρωτας; Μπορεί ο έρωτας να είναι συγκρατημένος και υπολογιστικός;

Μήπως εν τέλει σε αυτό το θέμα τείνουμε να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα. Ο έρωτας είναι συναίσθημα, μας μιλά από την καρδιά και την ψυχή. Η λογική στέκει πιο ψηλά, πιο αγέρωχη, πιο υπεράνω. Η λογική μπαίνει σε καλούπια, υπακούει σε νόμους, κοινωνικά κατεστημένα και επιταγές, ακόμα και εντολές. Η λογική μας βάζει να προγραμματίζουμε, να δρομολογούμε καταστάσεις να στεκόμαστε σε πράγματα που δεν έχουν και τόσο νόημα επί της ουσίας.

Μπορεί να υπολογίσει κανείς ποιον θα ερωτευτεί, πότε και γιατί; Η λογική είναι θετή, ο έρωτας ξαφνικός… συνήθως οι άνθρωποι που προσπαθούν να βάλουν τη λογική μπροστά από το συναίσθημα περιχαρακώνουν τον εαυτό τους πίσω από ψηλά τείχη, και προσπαθούν να υποβαθμίσουν την αξία του έρωτα… ποιος όμως μπορεί να εξοστρακίσει το συναίσθημα από τη ζωή του και να είναι ευτυχισμένος;

Ερωτας και Λογική = Καρδιά και Σκέψη

Ο έρωτας είναι καρδιά, ενώ η λογική είναι σκέψη… ανόμοια πράγματα δηλαδή, μη μετρήσιμα, μη συγκρίσιμα. Η λογική υποθάλπει τη χλιαρότητα, και ο έρωτας δεν μπορεί να έχει σχέση με την χλιαρότητα.. ο έρωτας πρέπει να είναι πάθος, να μας οδηγεί να χάνουμε το χρόνο, να μη μας νοιάζουν οι ώρες που περνούν… ο έρωτας είναι κύμα, σαν αυτό που σκάει στα βράχια και όποιος τύχει να είναι εκεί γίνεται μούσκεμα.. ακόμα και αν είναι ντυμένος από πάνω ως κάτω… « απ’ τα κουμπάκια ανάμεσα ο έρωτας τρυπώνει…». Η ζωή φέρνει τα πράγματα με τέτοιο τρόπο ώστε να μας εκπλήσσει και αυτό έχει σπάνια να κάνει με τη λογική. Η λογική προσπαθεί να μας θυμίσει τις αποτυχίες μας, τις κακοτοπιές, τα προβλήματα, προσπαθεί να προβλέψει το απρόβλεπτο, να τιθασεύσει το άγριο…

Η Τέχνη είναι γεμάτη παραδείγματα έρωτα δίχως λογική, ή για να είμαστε πιο σαφείς, γεμάτη παραδείγματα έρωτα.. απλά και μόνο έρωτα. Από την περίπτωση του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας, της Έντα Γκάμπλερ, ως τη Φαίδρα και τον Ιππόλυτο.

Βέβαια υπάρχουν και εκείνοι που θα πουν ότι έρωτας δίχως λογική είναι σαν να παίζει κανείς ένα παιχνίδι στα τυφλά, ότι το πάθος δεν είναι καλός σύμβουλος, ότι η λογική μπορεί να μας επιτρέψει να σώσουμε τον εαυτό μας από τον πόνο και τη δυστυχία. Εδώ ταιριάζει αυτό που έγραψε ο D. Thorreau… “‘Πήγα στο δάσος να ρουφήξω το μεδούλι της ζωής. ν’ αποδιώξω από πάνω μου ό,τι δεν είναι ζωή, ώστε όταν πεθάνω να μη συνειδητοποιήσω ότι δεν έζησα ‘.. η λογική κοιτά τον έρωτα υποτιμητικά, και αυτό είναι κάτι που δεν αξίζει σε κανένα συναίσθημα.

Τελικά έρωτας και λογική δύσκολα μπορούν να συνυπάρξουν. Εξάλλου μας το λέει και ο Πλούταρχος με το τραγούδι του “Δεν είναι ο έρωτας παιδί της λογικής”.