Χαθήκαμε τραγουδά η Γλυκερία και ο Πασχάλης Τερζής, ένα όμορφο και ανθρώπινο ερωτικό τραγούδι.
Η ιστορία που μας αφηγείται ο Τερζής με το τραγούδι Χαθήκαμε είναι απλή: δύο άνθρωποι ξεχωριστά μονολογούν και αναρωτιούνται για το τι απέγινε η αγάπη τους , πότε χρεώνοντας το φταίξιμο στο εαυτό τους πότε στον άλλο, αλλά τελικά καταλήγοντας στο ότι είμαστε όλοι ανυπεράσπιστοι απέναντι στον πανδαμάτορα χρόνο.
Δύο μονόλογοι από δύο πρώην ερωτευμένους, δύο μονόλογοι που περιστρέφονται αγγίζονται και τελικά απομακρύνονται, όπως και οι ίδιοι, νικημένοι, έχοντας ως δικαιολογία, έχοντας ως άλλοθι … τις καταστάσεις της ζωής. Το χαθήκαμε μοιάζει σαν μια απλή κουβέντα με τον εαυτό μας ή με τον κολλητό μας , όταν τον ρωτάμε κάτι που την απάντηση την ξέρουμε ήδη, αλλά παρ αυτά αγγίζουμε με το δάκτυλο την πληγή την σκαλίζουμε κι ας πονάει και το μόνο που θέλουμε πραγματικά από τον κολλητό μας είναι να σταθεί εκεί απλά, μόνο για να ακούσει τον πόνο μας, την ομολογία και απολογία μας για τον λόγο που χαθήκαμε, κουνώντας συγκαταβατικά το κεφάλι του.
Χαθήκαμε παραδέχεται η Γλυκερία, με την χαρακτηριστική βραχνάδα στην άκρη της φωνής της που κόβει σαν ξυράφι και που ομολογουμένως διαθέτει το σπάνιο χάρισμα να εκπέμπει μια χροιά τόσο φιλική και τόσο οικεία που είναι σαν να σου μιλάει η φωνή της ψυχής σου. Η φωνή μιας γυναίκας με συναίσθημα που αγάπησε που αγαπήθηκε και τώρα μετά από χρόνια νοσταλγεί όχι τόσο τον άνθρωπο αλλά το συναίσθημα εκείνο.
Χαθήκαμε ομολογεί ο Πασχάλης Τερζής , με τον τρόπο ενός άντρα που είχε ερωτευτεί ,είχε απογειωθεί και τα είχε δώσει όλα κάποτε σ αυτόν τον έρωτα… και τώρα, κι αυτός με τη σειρά του νοσταλγεί και αποδίδει ένα είδος φόρου τιμής σ εκείνο το συναίσθημα που έχει σχεδόν σβήσει.
Στο χαθήκαμε ακούμε το παράπονο δυο ανθρώπων που αναρωτιούνται ,τι συνέβη σ αυτούς, στον έρωτά τους, στον άνθρωπό τους, και που τελικά δεν φοβούνται να ομολογήσουν να παραδεχθούν την πραγματικότητα την αλλαγή και την λύπη τους γι την άτυχη κατάληξη του συναισθήματος τους.
Μια μελωδία όλο παράπονο, όπως ο πόνος της νοσταλγίας δυο ανθρώπων που αγαπήθηκαν, που μοιραστήκαν πολλά και μετά… πήραν τον δρόμο τους χωριστά, ανήμποροι να αντισταθούν στον χρόνο, στις καταστάσεις της ζωής, στις συνθήκες που αλλοιώνουν και κάποιες φορές ισοπεδώνουν συναισθήματα που κάποτε μας έκαναν να κάνουμε υπερβολικά πράγματα για να βρεθούμε κοντά σ έναν έρωτα.
Στίχοι: Λευτέρης Χαψιάδης
Μουσική: Στέλιος Φωτιάδης
Πρώτη εκτέλεση: Γλυκερία & Πασχάλης Τερζής
Χαθήκαμε – Πασχάλης Τερζής και Γλυκερία Στιχοι
Χαθήκαμε, άραγε να φταιν’ οι αποστάσεις,
κάποτε ταξίδευες χιλιόμετρα,
μαζί μου μια νύχτα να περάσεις, χαθήκαμε…
Χαθήκαμε, ούτε ένα τηλέφωνο δεν παίρνεις,
κάποτε μιλούσαμε μερόνυχτα,
και τώρα στο μυαλό σου δε με φέρνεις, χαθήκαμε…
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς; να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Χαθήκαμε, φαίνεται να μοιάζει με αστείο,
ούτε μια φορά δεν το φαντάστηκα,
πως κάποτε θα μου ’λεγες αντίο, χαθήκαμε…
Χαθήκαμε, ούτε στην γιορτή μου με θυμάσαι,
όμως να το ξέρεις, κι αν με ξέχασες,
με νοιάζει ευτυχισμένος πάντα να ’σαι, χαθήκαμε…
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Αλλάζουνε οι άνθρωποι, αλλάξαμε κι εμείς, χαθήκαμε,
να είσαι μακρυά μου πως μπορείς; να είσαι μακρυά μου πως μπορείς;
Χαθήκαμε…
άραγε να φταίν’ οι αποστάσεις;
Χαθήκαμε…
Χαθήκαμε…
