Δεν έχει σημασία να αναφέρω ονόματα στην ιστορία μου, απλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες αναμνήσεις που στιγμάτισαν την ζωή μου!!! Άλλες από αυτές ήταν οι πιο όμορφες και άλλες δεν είχαν κάτι το ιδιαίτερο, όμως τις αγαπώ τις αναμνήσεις αυτές και θα έδινα τα πάντα για να τις ξανά ζήσω, έστω κι αν ξέρω πως είναι αδύνατον.
Στα 16 μου γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου, δεν ήρθε και την πιο κατάλληλη στιγμή γιατί ήμουν μικρή και δεν ήξερα πως να αντιμετωπίσω τα πράγματα, αλλά λένε πως ο έρωτας δεν ρωτά, έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις. Ετσι ακριβώς έγινε και σε μένα.
Μόλις τον είδα, όσο και αν φανεί τρελό, τον ερωτεύτηκα και ας μην γνώριζα τίποτα για εκείνον. Πέρασα λίγες στιγμές μαζί του, αλλά αυτές είναι οι καλύτερες μέχρι τώρα που είμαι 19. Ξέρω να κρύβομαι καλά απ όλους και απ όλα, ακόμη και απ τον ίδιο μου τον εαυτό, δεν τον άφησα αμέσως να δει τι κρύβω μέσα μου για εκείνον, φοβόμουν την αντίδραση πιστεύω. Ώσπου αποφάσισα να του στείλω ένα μήνυμα και να του γράψω όλα εκείνα που είχα μέσα στην καρδιά μου.
Περίμενα μια απάντηση, όμως η απάντηση αργούσε και η καθυστέρηση αυτή με φόβιζε. Δυστυχώς το ένστικτο μου ποτέ δεν πέφτει έξω και τελικά μου απάντησε αρνητικά. Ακόμη θυμάμαι εκείνο το πόνο σε όλο μου το σώμα… Ένιωσα να καταρρέω και όμως το πείσμα μου είπε θα κάνω τα πάντα για να είμαι με αυτό τον άνθρωπο.
Καταλήξαμε στο να βγαίνουμε σαν καλοί φίλοι υποτίθεται. Σιγά σιγά όλα άλλαξαν, οι μάσκες πέσανε και ο έρωτας φανερώθηκε. Περνούσαμε τόσο όμορφα, οι μέρες μου είχαν νόημα, όλα ήταν υπέροχα γύρω μου είχα ένα λόγο να ονειρεύομαι για το μέλλον που με περιμένει. Βόλτες, ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο να μιλάμε, δέθηκα πολύ μαζί του.
Εκείνος ποτέ δεν μου έδειξε τι πραγματικά αισθανόταν, ήθελε να μου αφήσει την εντύπωση πως δεν με αγαπάει, δεν νιώθει τα ίδια πράγματα με μένα, αλλά εγώ το ένιωθα και ας γινόμουν πιεστική. Αγαπούσα χωρίς όρια κι έκανα πράγματα τρελά, αλλά στην αγάπη όλα επιτρέπονται.
Μια μέρα μου είπε πως θέλει να σταματήσει όλο αυτό. Τότε κατάλαβα πόσο σημαντικός είναι για μένα. Δεν ήθελα να τον χάσω και όμως τον έχασα.Τον έβλεπα, του μίλαγα αραιά και που, αλλά ποτέ δεν είχα αυτά που είχα κάποτε. Με κοίταζε σαν να ήμουν δικιά του, όταν με έβλεπε έξω, παρόλο που δεν ήμουν πια..
Κάτι έκρυβε, δεν ξέρω… Αφού ήθελε, γιατί φερόταν με τον τρόπο αυτό; Υπέθεσα πως υπάρχει άλλη, έβαζα ιδέες από μόνη μου. Γνώριζα όμως ότι δεν είχε άλλη σχέση. Καμιά εξήγηση δεν πήρα ποτέ και αυτό είναι που με βασανίζει.
Για να το ξεχάσω, μου λέγαν, έπρεπε να κάνω μια καινούργια αρχή. Δεν μπορούσα όμως, μου ήταν αδύνατον ή τουλάχιστον δεν μπορούσα να μην τον βλέπω.
Τώρα πλέον που δεν τον βλέπω, γιατί έχει φύγει, δεν του μιλάω, διαλύομαι, δεν ξέρω τι να κάνω.. Θα ήθελα πολύ να τον ξανά δω, να μάθω πως είναι καλά. Δεν πρόκειται να τον ξεχάσω ποτέ, ήταν ένα σπουδαίο κομμάτι της ζωής μου. Θα τον αγαπάω με έναν τρόπο διαφορετικό.
Η ερώτηση μου
Φοβάμαι πως θα γυρίσει όταν εγώ θα έχω φτιάξει την ζωή μου, θα έχω κάνει κάτι σοβαρό. Τότε δεν ξέρω αν θα φανώ δυνατή ή αν θα τα τινάξω όλα στον αέρα για να είμαι και πάλι μαζί του.
Εύη,
19 ετών,
Θεσσαλονίκη
