Η 19χρονη Ναταλία γράφει για τον έρωτα της με ένα φίλο της. Νιώθει ότι κι αυτός ενδιαφέρεται γι αυτήν, αλλά δεν της έχει μιλήσει για τα συναισθήματα του. Η Ναταλία βρίσκεται σε δίλημμα: να εκδηλώσει τον έρωτα της ρισκάροντας την φιλία τους ή να συνεχίσει να κρύβει τα αισθήματα της και να πνίγει το πάθος που νιώθει γι αυτόν;
Δυο άνθρωποι τόσο όμοιοι και ταυτόχρονα τόσο διαφορετικοί. Αυτός κι εγώ. Καθένας μας έχει ζήσει στο παρελθόν τον απόλυτο έρωτα με διαφορετικό πρόσωπο. Αλλά κάτι γίνεται μεταξύ μας. Οι ματιές…
Αυτές οι περίεργες ματιές δείχνουν ότι θέλει τόσα πολλά να πει ο ένας στον άλλον μα δε τολμάει κανείς. Δεν κάνει κανείς το πρώτο βήμα. Εγωισμός; Φόβος; Δε γνωρίζω τι είναι αυτό που το εμποδίζει. Ίσως η δυνατή φιλία που υπάρχει μεταξύ μας. Τον έχω στηρίξει και με έχει στηρίξει σε αρκετά και σοβαρά προβλήματα. Είναι πάντα εδώ για μένα είμαι πάντα εδώ γι αυτόν.
Στην αρχή δεν είχα σκεφτεί το παραμικρό ερωτικού περιεχομένου γι αυτόν τον άνθρωπο. Από ένα σημείο και μετά άρχιζα και τον έβλεπα κάθε βράδυ στο όνειρο μου. Χωρίς να τον σκέφτομαι, ερχόταν στα όνειρά μου. Κάθε μέρα… κάθε μέρα… δεν έλειπε ποτέ. Ήθελα να σταματήσει αυτό, γιατί όσο να ναι σε επηρεάζει να δεις τον άλλον διαφορετικά ή έστω να σκεφτείς γιατί συμβαίνει αυτό, μήπως θέλει να σου πει κάτι το υποσυνείδητο σου.
Κάποια μέρα βρεθήκαμε σε ένα καφέ, με κοίταξε με τόσο έντονο βλέμμα που ένιωθα ότι κοιτάει κατάματα τη ψυχή μου, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Ενώ στο παρελθόν είχα ζήσει κάτι το μοναδικό με κάποιον άλλο άνθρωπο, αγαπηθήκαμε σε μέγιστο βαθμό, σε σημείο που καταστρέψαμε τη σχέση μας.
Ομως μ’ αυτόν τον άνθρωπο που γράφω τόση ώρα, συμβαίνει κάτι που δυσκολεύομαι να εξηγήσω. Με κοιτάει και είναι σαν να μου λέει τόσα πολλά πράγματα, που όμως δεν θέλει, δεν μπορεί, ίσως φοβάται να παραδεχτεί με λόγια. Οι ματιές αυτές δεν είναι φευγαλέες, ούτε της μιας στιγμής. Είναι έντονες.
Ακόμα και όταν εγώ δεν κοιτάω προς στο μέρος του, νιώθω ότι με κοιτάει και αγγίζει όλο μου το κορμί. Θέλω τόσα να του πω, αλλά δεν διακινδυνεύω να χαλάσει η σχέση που έχουμε μέχρι στιγμής. Θα ήθελα να μπορούσα να του έλεγα όλα όσα αισθάνομαι, να τον αγγίξω και να του δείξω όλο το πάθος που μου προκαλούν τα όνειρά μου.
Ναταλία
19 ετών
Αθήνα
Η σιωπή είναι χρυσός μόνο όταν πρόκειται να πεις ψέμματα. Στα 21 δεν είπα την αλήθεια μου από εγωισμό. Έχασα τον καλύτερο μου φίλο γιατί αγαπούσα τον εραστή και έχασα τον εραστή γιατί δεν ήθελα να χάσω τον καλύτερο μου φίλο. Για ένα πράγμα μετανιώνω που δεν του είπα τι πραγματικά αισθάνθηκα ( και ήταν τοσο όμορφο ότι ένιωσα) και ας έτρωγα τα μούτρα μου, τουλάχιστον θα το ζούσα. Τώρα όσο και να το φωνάξω δεν θα με ακούσει και δεν θα το μάθει ποτέ.