Οταν τα έχεις δώσει όλα σε μια σχέση…

Διαβασα πριν λιγο ενα αρθρο σχετικα με τον νομο του Μερφι και ομολογω πως το βρηκα τραγικα αληθινο… “αμα κατι ειναι να γινει, θα γινει”.

Η δική μου ιστορια θυμιζει λιγο τον “νομο” αυτο, με την εννοια οτι μαλλον δεν ηθελε να γινει…

Η σχέση με την Κ.

Ολα ξεκινανε πριν 2 χρονια περιπου. Εγω στην Αθηνα μολις εχω τελειωσει με τις υποχρεωσεις μου στο σχολειο και πλεον βιώνοντας τις μοναδικες εμπειριες του πρωτου μου ετους στο πανεπιστημιο.

Ειμαι ηδη στο 2ο ετος της σχεσης μου με μια κοπελα (εστω Κ.) με εναν χρονο διαφορα, που έμενε σε αλλη περιοχη της Αθηνας. Τα πραγματα ητανε δυσκολα καθως την μια χρονια εδινα εγω Πανελληνιες και τωρα ηταν η σειρα της . Σε συναρτηση με το πιεσμενο προγραμμα και απ τους 2 μας περνουσαμε καποιες κρισεις.

Τοτε περιπου ητανε κ η εποχη που την γνωρισα. Σε ενα site κοινωνικης δικτυωσης (παραδοξως οχι το facebook) γνωριστηκαμε με την (εστω Χ.) και πραγματικα μιλουσαμε ασταματητα!

Ητανε πολυ ωραια μαζι της, μου αρεσε απο την πρωτη στιγμη αλλα πιστευα οτι δεν προκειται ποτε να κατεληγε μια τετοια κοπελα μαζι μου.. Χαρακτηριστικα πρεπει να αναφερω επίσης πως η Χ. εμενε στην επαρχια και ητανε 2 χρονια μικροτερη μου.

Μια μερα του Φλεβαρη η Κ. μου ζητησε να χωρισουμε- ενας μεγαλος (και πρωτος μου) ερωτας τελειωνει ετσι ξαφνικα μετα απο 2 και κατι χρονια.. Καταρακωθηκα γιατι τελικα ολα αυτα που εδωσα, ολα αυτα που ενιωσα, πηγαν χαμενα..

Η σχέση με την Χ.

Εναν μηνα ακριβως μετα τον χωρισμο μου πηγα και μεθυσα ασχημα… Χωρις να μπορω να καταλαβω τον λογο στην κατασταση που βρισκομουν, η Χ. μου κρατησε οσο μπορουσε συντροφια απ το τηλεφωνο μεσω μηνυμάτων!

Προσπαθουσε να με κανει να σταματησω να πινω μα ηταν πολυ αργα.. Τοτε μου’ ρθε ενα μήνυμα και εγραφε “Σ’ αγαπαω”.

Για λιγα δευτερολεπτα ο κοσμος παγωσε! Το επομενο πραγμα που εγραψα ασυναισθητα ηταν οτι “φοβαμαι οτι εχω αρχισει να σε ερωτευομαι..”

Την επομενη μερα οπως ητανε λογικο συζητησαμε καποια πραγματα. Η φλογα ειχε αναψει! Αριχσαμε να μιλαμε ολο και περισσοτερο, ασταματητα, να μιλαμε μεσω καμερας, να μιλαμε με οποιοδηποτε μεσω ειχαμε στη διαθεση μας! Ωσπου μια μερα καταφεραμε να βρεθουμε απο κοντα.. Ηταν το πιο μαγικο 2ημερο που εχω ζησει στη ζωη μου…

Ξεραμε οτι θα ναι δυσκολο, ειχαμε και πολλες συζητησεις μεταξυ μας. Καταληξαμε να κανουμε σχεση εξ αποστασεως και να περιμενου εναν χρονο να δωσει πανελληνιες και να ερθει Αθηνα.

Αλλα η ζωη μαλλον ειχε αλλα σχεδια… Περασε σε αλλη πολη (εστω Λαρισα). Εγω στο 3ο ετος της σχολης και με πολλα μαθηματα χρωστουμενα για διαφορους λογους, η Χ. στο πρωτο της ετος με την ελευθερια της φοιτητικής ζωης… Τα προβληματα δεν αργησαν να εμφανιστουν..

Η επικοινωνια μας μειωθηκε κατακορυφα δεδομενου του πιεσμενου ωραριου και των 2 μας και βέβαια της δικής μου προσπαθειας να καλυψω κενα μαθηματων, το δικό της  διαβασμα της, τον καθαρισμο του σπιτιου, τις εξοδους της…

Τελικα η ιστορια αυτη εληξε αδοξα.. Μετραω 1 μηνα και 5 μερες απο το τελος της σχεσης μου, το τελος των ονειρων μου.. Επελεξα να διακοψουμε δυστυχως καθε επικοινωνια καθως μου ητανε αδυνατο να μιλαμε «φιλικά» σαν να μην συμβαινει κατι..

Ο πόνος μετά το τέλος μιας αγάπης

Και τωρα εχω μεινει εδω παρεα με τις τοσο καλες αναμνησεις που εχω, παρεα με τον τοσο αβασταχτο πονο…

Τελικα μου φαίνεται καποια πραγματα ειναι γραφτο να μην γινουν.. Πρωτα η αποσταση μεταξυ μας οταν την γνωρισα και οταν αρχισαμε την σχεση μας,  μετα οι σπουδες…

Δεν ξερω τι κερδιζω που σας τα λεω ολα αυτα, συμβουλες δεν περιμενω.. “εχεις ολη τη ζωη μπροστα σου”, “θα ρθουν αλλα καλυτερα”, “υπαρχουν και αλλου πορτοκαλιες”…

Αυτο που θελω να πω (εχοντας μια μικρη πειρα) στους αναγνωστες ή στις αναγνώστριες μικροτερης ηλικιας, ειναι το εξης:

• 1) μην απελπιζεστε, ειστε οντως μικροι και εχετε όλο τον καιρό μπροστά σας
• 2) μην κολατε σε σχέσεις αδιέξοδες ή που έχουν τελειώσει οριστικά
• 3) κατα την αποψη μου παντα ,μην δοκιμασετε σχεσεις εξ αποστάσεως: θα ζησετε πολλα – θα πονεσετε περισσοτερο..

Ευχαριστω για την αναγνωση και ελπιζω να υπαρξουν περιπτωσεις που να βοηθησε αυτη μου η αφηγηση!