Η πρώτη γνωριμία με τον Σπύρο στο χωριό
Καθε χρόνο πηγαινα στο χωριο μου, ομως ενα καλοκαιρι αλλαξαν ολα οσα πιστευα. Γνώρισα τον Σπύρο και στην αρχή νομιζα οτι μου χαμογελασε η τυχη.. Οταν τον κοιταζα, στα μάτια του ηταν σαν εβλεπα το παραδεισο ..
Αρχικά δεν τον ειχα προσεξει , αλλα μια μερα οταν τον ειδα, νομιζα οτι ονειρευομουνα.. Ειχε το πιο ωραίο χαμογελο. Τον εβλεπα να χαμογελα και τα ξεχναγα ολα..
Τον εβλεπα να με κοιταει, αλλα δεν μπορουσα να του πω τι αισθανομουν. Με την ξαδέρφη μου καταστρώσαμεένα σχέδιο για να μάθουμε αν με είχε προσέξει κι αν του άρεσα. Με τη βοήθεια μιας φίλης μας, μάθαμε ότι με είχε προσέξει, αλλά έμαθα επίσης ότι είχε σχέση με μια κοπέλα και στενοχωρήθηκα πολύ
Εως τοτε ποτε δεν είχα νιώσει ετσι ξανα…Ομως δεν το εβαλα κατω, ηθελα να βγαινω με την ξαδερφη μου και να περνάμε καλά.
Το γράμμα στο Σπύρο και οι συνομιλίες στο Facebook
Οι μερες περνουσαν γρηγορα και επρεπε να γυρισω Αθηνα. Σκεφτηκα να του γραψω τι αισθανομαι γι’αυτον.. Το έκανα αλλά μετά εμαθα πώς οταν διάβασε το γραμμα μου, γελούσε και το έδειχνε παντού.
Εγω τοτε ήμουν 15 και αυτος 19. Θυμωσα δεν ηθελα να τονξαναδω, μετα πεισμωσα, μετα σκεφτηκα να παιξω το παιχνιδι του και ετσι εκανα..
Εγιναν παρα πολλα και ασχημα, αλλα και ωραία. Σημαντικό ρολο επαιξε η ξαδερφη μου, που τον εκανε φιλο στο facebook και κάποια στιγμή τον ρωτησε, γιατι φερθηκε ετσι οταν διαβασε το γραμμα ..
Αυτός είπε οτι δεν γελασε και οτι το γραμμα ήταν ο αδερφος του που το εδειχνε παντου. Τον πιστεψα, τον εκανα και εγω φιλο στο facebook και αρχισαμε να μιλαμε συχνά.
Μου ειπε οτι χωρισε και ήμασταν σαν φιλοι.. Ως τοτε πιστευα οτι δεν νιωθει κατι για εμενα και ετσι προσπαθησα να τον βλεπω φιλικα , αλλα αυτος καταλαβαινε οτι ακομα νιωθω κατι για αυτο και επαιζε μαζι μου, με εκανε να ζηλευω, του αρεσε..
Η ξαδερφη μου ειπε να παιξω το παιχνιδι και καποια στιγμη του γραφω οτι η ξαδερφη μου ειπε οτι εισαι κουκλος. Αυτός και μου απάντησε «κριμα» και εγώ τον ρώτησα γιατί.
«Επειδη δεν το ειπες εσυ, αλλά η ξαδέρφη σου…»
Ξαφνιαστικα αλλα και χαρηκα, όμως φαινοταν ακομα ερωτευμενος με την κοπέλα που τα είχε μαζί της παλιότερα, την Βικη.
Με ποναγε αυτο αλλα ηθελα να ειναι χαρουμενος. Του μιλαγα φιλικα για τα αγορια που μου αρεσουν για να τον κανω να ζηλεψει. Ομως οταν του ειπα ξανά τι αισθανομουν, αυτος μου απάντησε ότι: «αν πραγματι αισθανοσουν κατι για εμενα, δεν θα εκανες τιποτα με κανεναν»..
Ειχε δικιο αλλα το περιεργο ειναι οτι οταν μιλαγα με την ξαδερφη του και της ελεγα τι συμβαινει με τον Σπυρο, αυτη μου ελεγε οτι ο Σπυρος ισως να παιζει μαζι μου. Δεν ηθελα να το πιστεψω πως οτι ελεγα στην ξαδερφη του, αυτη τα ελεγε σε αυτον και αυτος νευριασε μαζι μου.
Ελεγε οτι δεν ηθελε να το μαθουν οι αλλοι και να την παρω και να της πεις οτι ειναι ψεματα. Ενιωσα θυμο , πονο , χαζη,και ενα ερωτημα που βασανιζε το μυαλο μου: Γιατι;
Για ενα μεγαλο διαστημα δεν μιλαγαμε.. Μετα σκεφτηκα να προχωρήσω μπροστα, αλλα δεν ηθελα να κανω σχεση. Επαιζα με τους αλλους, οπως εκανε αυτος μαζι μου.
Το κόλπο με την Κατερίνα
Ενα χρονο μετα, τιποτα δεν αλλαξε. Ετσι σκεφτηκα να τον κανω φιλο απο ενα facebook της φιλης μου της Κατερίνας . Αρχισα να μιλαω μαζι του σαν Κατερινα. Ανταλλαξαμε αριθμους. Στα μηνυματα του απαντουσα εγω, στο τηλεφωνο η Κατερινα..
Φαινοταν οτι δεν ηθελε να μιλαει καθολου για εμενα.. Δεν με πειραζε και τοσο, αλλα ζηλευα..
Κάθε μέρα που περνούσε, ποναγα και ηθελα να τον ξεχασω Προσευχομουνα στο θεο να τον ξεχασω η εστω να γινει κατι…
Οταν μιλησε με την Κατερινα, της ειπε ασχημα λογια για εμενα .. Τοτε δεν αντεξα…
Το ατύχημα και η αμνησία
Βγηκα στους δρομους. Δεν υπηρχε τιποτα για εμενα, έτσι ενιωθα .. Περασα το δρομο χωρις να κοιταξω και μετα δεν θυμαμαι τίποτα…
Ημουν για 1 εβδομαδα σε κώμα.. Οταν ανοιξα τα ματια μου δεν ηξερα κανεναν. Αυτον που θυμόμουνα μονο ήταν ο μπαμπας μου .. Αυτόν φωναζα, γιατί εκείνες τις ώρες, όλοι οι άλλοι μου ηταν αγνωστοι..
Ηταν μια δύσκολη περιοδος… Ενιωθα οτι πεθανα και ξανα γεννηθηκα.. για εμενα ηταν ολα παραξενα, καινουργια .. Υπήρχαν όμως πολλές άσχημες στιγμές, όπως όταν έμαθα ότι ο μπαμπάς μου είχε πεθάνει, κι ας μην το θυμόμουν καθόλου…
Οσο αφορα τον αγορι απο το χωριο μου, δηλαδή τον Σπύρο, δεν τον θυμομουνα και τον εμαθα σαν το αγορι της Κατερινας. Τα είχαν φτιάξει δηλαδή τον καιρό που εγώ προσπαθούσα να συνέλθω από το ατύχημα κα να ξαναβρώ τη μνήμη μου.
Δεν με ένοιαζε αυτό, εκεινη την στιγμη άλλα ήταν πιο σημαντικά για μένα. Ομως ενιωθα ασχημα που δεν μπορουσα να θυμηθω τίποτα από το παρελθόν..
Οι ξαδερφες μου με βοηθουσαν και ήταν στο πλευρο μου συνέχεια. Ηξερα οτι επρεπε να θυμηθω και έκανα ότι μπορούσα γι αυτό. Καποια στιγμη αρχιζα να διαβαζω τα ημερολογια μου..
Καθως τα διαβαζα εμαθα παρα πολλα. Υπηρχαν λεπτομεριες για το θανατο του μπαμπα μου .. Μου ειχαν κρυψει παρα πολλα, οπως οτι ο μπαμπας μου πεθανε μπροστα μου και επισης για τον Σπυρο… Διαβαζα το ημερολογιο και νευριαζα με τον εαυτο μου γιατί εκανα πολλα λαθη παλια… Ωστόσο δεν μετανιωνω γι αυτά, γιατι εμαθα απο αυτα..
Ο Σπυρος ηταν μονάχα μια εικόνα πια και δεν ενιωθα τιποτα για αυτόν. Δεν τον θυμομουνα και τον γνωρισα απο της φωτογραφιες ..
Η πρώτη συνάντηση με τον Σπύρο μετά το ατύχημα
Το Πασχα πηγαμε στο χωριο μου, δεν αναγνωριζα το μέρος αλλα μεσα μου ενιωθα αγαπη γι’ αυτό.. Μαζι μας ηρθε και η Κατερινα. Αυτή βέβαια θα ηταν με το Σπύρο, αφού γι αυτόν ηρθε στο χωριο μου.
Στο χωριό δεν ενιωθα μονη, ολοι ηταν πολυ καλοι μαζι μου. Ενιωθα ομορφα και δεν μου χαλαγαν χατίρι .. Με τα ξαδερφια μου βγηκαμε αλλα η Κατερινα δεν ηρθε, θα ερχοταν αργότερα στο κεντρο του χωριου ..
Όταν ήρθε, είδα τον Σπύρο από κοντά ξανά. Ηταν σα να τον γνώριζα ξανά, αφού στη μνήμη μου δεν υπήρχε πια. Όμως όταν τον αντίκρυσα ενιωσα περιεργα και η καρδια μου χτυπαγε δυνατα…Ωστόσο δεν ηθελα να νιωσω ξανα κατι γι’αυτον γιατί στο ημερολογιο μου, όταν διάβαζα τι είχα γράψει για αυτόν, κυριαρχούσαν τα συναισθηματα του πονου. Τώρα είχα αποφασίσει ότι δεν ηθελα να εχω καμια σχεση με το παρελθον και ειδικα μαζι του.
Δεν αργησα να ξαναδω τον Σπύρο τις επόμενες μέρες, μια και ήμασταν στο ιδιο χωριο. Στην Κατερινα έλεγε οτι εχω γινει πολυ ομορφη .. Η Κατερινα φυσικά θυμωσε μαζι του, αλλα και με εμενα, αν και δεν της είχα κάνει τίποτα..
Εγω της ελεγα ότι τα λεει ολα αυτα για να σε κανει να ζηλεψεις, όμως αυτη δεν ηθελε να τον δει ξανα. Ελεγε πως κατάλαβε ότι ηταν απλα ενας ενθουσιασμος και απέφευγε να βγαίνει για να μην την δει ο Σπυρος
Από την άλλη, εγω τον εβλεπα συχνα άθελα μου, αλλα εξακολουθουσα να μην θελω να συμβεί κάτι μεταξύ μας..
Νέα συνάντηση με τον Σπύρο το καλοκαίρι
Μετά το Πάσχα επέστρεψα στην Αθήνα και στο χωριό γύρισα ξανά το καλοκαίρι.
Φυσικά ο Σπύρος ήταν εκεί και όταν τον αντίκρισα, ένιωσα να μουδιάζω και η καρδιά μου χτύπαγε δυνατά. Προσπάθησα να αγνοήσω την ταραχή που μου προκάλεσε η συνάντηση μας και απέφευγα να τον κοιτάζω και να του δίνω σημασία, όσο κι αν ένιωθα να καίγομαι μέσα μου…
Ωστόσο ο Σπύρος δεν ήταν καθόλου αδιάφορος για μένα και, όπως μου είπε η ξαδέρφη μου, με κοίταζε επίμονα. Το είχα προσέξει κι εγώ, αφού κάποιες στιγμές δεν έπαιρνε τα μάτια του από πάνω μου.
Όταν επέστρεψα στην Αθήνα σκέφτηκα να τον κανω φιλο στο facebook, αλλα δεν με δεχτηκε.. Η απόρριψη του με εκνεύρισε και με έκανε να θυμηθώ ξανά όσα είχα γράψει στο ημερολόγιο μου παλιότερα, τον πόνο που μου είχε προκαλέσει στο παρελθόν. Ημουν σίγουρη ότι δεν ηθελα να περασω τα ιδια ξανά..
Η σχέση με τον Πέτρο
Τότε προσπάθησα να προχωρήσω στη ζωή μου και τα εφτιαξα με ενα αγορι, τον Πέτρο, που δεν ενιωθα τιποτα γι αυτόν, αλλά έλπιζα ότι στο μέλλον μπορεί να άλλαζαν τα πράγματα και να τον αγαπήσω.
Είμαστε μαζί ακόμα και περνώ καλά. Δεν μπορω να πω οτι τον αγαπαω και ο Πετρος ξερει τι αισθανομαι για τον Σπυρο, χωρίς αυτό να τον εμποδίζει να θέλει να είναι μαζί μου. Ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα αγαπησω κι αυτόν, οπως τον Σπυρο. Μακάρι, αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρη ότι θα γίνει έτσι…
Βλέπετε, πριν από ένα μήνα έμαθα ότι ο Σπύρος είχε ένα ατύχημα και ήταν στο νοσοκομείο. Όταν το άκουσα, αισθάνθηκα χάλια, φοβήθηκα ότι δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς τον Σπύρο, έστω κι αν δεν ήταν στη ζωή μου…
Όταν βρίσκομαι στην αγκαλιά του Πέτρου, νιώθω ασφάλεια. Όμως ακόμα και μέσα στην αγκαλιά του, σκέφτομαι εκείνον. Ακόμα και στα όνειρα μου τον βλέπω συχνά, σαν φύλακα άγγελο που έρχεται για να με προσέχει. Ξέρω όμως ότι είναι απλά ένα όνειρο και ότι στην πραγματικότητα, μόνο σαν άγγελος δεν μου έχει φερθεί.
Υπάρχει ελπίδα;
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω… Νιώθω ότι αν αφήσω τον εαυτό μου να επιστρέψει στα παλιά, το μόνο που θα κερδίσω θα είναι ο πόνος ξανά. Η λογική μου φωνάζει ότι ο Σπύρος δεν κάνει για μένα, αλλά η καρδιά μου τον αποζητά και μια κρυφή ελπίδα με βασανίζει: ότι ίσως ο Σπύρος να θέλει να είναι μαζί μου, αλλά δεν καταφέρνει να το εκδηλώσει σωστά και να με φέρει κοντά του…
Η ερώτηση μου
Εσείς τι λέτε; Εχω κάτι να ελπίζω;
Κωνσταντίνα
Θα συμφωνησω σε οτι ειπε η Δέσποινά περι ανασφάλειας και θα σου πω και γω με την σειρα μου να μη ασχοληθεις με τον Σπυρο. Φαινεται οτι ειναι ανωριμος…
Πιστευω πως αν αφεθεις στον Πετρο θα δεις διαφορα, αρκει να αφεθεις ολοκληρωτικα.
Θα χαρω αν καποια στιγμη δω σχολιο σου που θα μας διηγειται την συνεχεια
Καλη τυχη στην ζωη σου!
σε καταλαβαινω απολυτα Κωνσταντινα. ειμαι τα τελευταια 6 χρονια σε μια κατασταση παρομοια με τη δικια σου.
οι διαφορες μας ειναι 2. εγω παντα γυρναω σε εκεινο τον ανθρωπο (ακομα κ τωρα που εχω σοβαρη σχεση ). στα 5 πρωτα λεπτα με πληγωνει ομως παντα.
η αλλη μας διαφορα ειναι οτι εσενα ο θεοσ σ εδωσε μια ακομα ευκαιρια να ζησεισ μια φυσιολογικη ζωη, χωρισ πονο κ ανασφαλεια. το ατυχημα μπορει να ειναι μια απο τισ χειροτερεσ αναμνησεισ σ αλλα πιστευω οτι ο θεος το εκανε για να σε προστατεψει απο κατι χειροτερο. καθετι εχει τ σκοπο τ που γινεται.
το μονο π μπορω να σου πω κ στ λεω μεσα απο τ καρδια μ ειναι ΠΑΛΕΨΕ καθε μερα για την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ οχι για τον Πετρο ουτε για τ Σπυρο. προσπαθησε να εισαι καλα, υγιής κ ευτυχισμενη κ σε παρακαλω μην κανεισ κ εσυ τ δικο μ τ λαθος. μην γυρισεις κοντα του! .
σε φιλω κ ας μην σε ξερω.
Δεν γελάς πολλές φορές με το ίδιο ανέκδοτο. Γιατί θέλεις να κλαις συνέχεια με την ίδια κατάσταση? είναι η ηλικία σου, μείνε με αυτόν που νιώθεις καλά, θα σου περάσει, σου συμβαίνει επειδή είναι ανεκπλήρωτο.
Ο Σπύρος μάλλον σε έπαιζε, δυστυχώς.
Γιατί λειτουργούσε έτσι; Γιατί ήταν ανασφαλής και δεν ήξερε να το χειριστεί.
Εκεί που θα πρέπει να εστιάσεις όμως δεν είναι γιατί ο Σπύρος δεν..
Εκεί που πρέπει να εστιάσεις είναι πιο “σφάλμα” μέσα σου σε οδηγεί στην ίδια κατάσταση με κάποιον που ξέρεις εκ των προτέρων το αποτέλεσμα.
Δεν είσαι ερωτευμένη με τον Σπύρο…
Είσαι ερωτευμένη με την “τέλεια” εικόνα του Σπύρου που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου καθώς επίσης και με το αυτό που βλέπεις στα μάτια του, δηλαδή εσένα ευτυχισμένη.
Πρόσεξε όμως, γιατί η ευτυχία δεν είναι ψυχαναγκασμός και αυτή την στιγμή τον Σπύρο τον βλέπεις ιδεοληπτικά.
(πάντα με βάση το τι διάβασα)
σου εύχομαι τα καλύτερα!
(ένας άντρας)
Δεν ξέρω πόσο καιρο έχει που έγραψες την ιστορία σου κ τι έκανες τελικά, αλλά θα ήθελα να σου πω την άποψη μου. Η ιστορία σου είναι ιστορία εφηβικού έρωτα που οταν σε πληγώνει νοιωθεις ότι όλα τελείωσαν εκει. Λυπάμαι πολυ για το ατύχημα σου και για όλα όσα πέρασες. Αλλα αυτά πέρασαν κ πρέπει να προχωρησεις μπροστά.
Η άποψη μου ειναι ότι πρέπει να χωρίσεις με τον τωρινό σου σύντροφο κ να μην πιέζεις τον εαυτό σου να νοιώσει πράγματα. Είσαι μικρή σε ηλικία, είσαι πολυ ευαίσθητη κ σου αξίζει ο έρωτας, το πάθος, και να είσαι σε μια σχέση ερωτευμένη όπου θα σε αγαπάει κ θα ειναι ερωτευμένος και ο άλλος μαζι σου για αυτο που είσαι. Εγω θα σου πρότεινα να πάρεις την απόφαση και να μιλήσεις στον Σπύρο, να του πεις αυτά που νοιωθεις και έτσι ή θα είστε μαζι η όχι, αλλα τουλάχιστον θα ξέρεις τι σου γίνεται κ να προχωρησεις ανακουφισμενη τη ζωη σου.
Να μην συμβιβάζεσαι σε σχέσεις στη ζωη σου κ να σκοτώνεις τη ψυχη σου. Και κανένας δεν αξίζει, όλα αυτα που επαθες εσυ για τον Σπύρο . Πρέπει να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου. Αν δεν αγαπήσεις εσυ τον εαυτό σου πρώτα, δεν θα μάθεις να δέχεσαι την πραγματική αγάπη απο τους άλλους, γιατι η χαμηλή αυτοεκτίμηση σου δεν θα σου το επιτρέπει να ζητάς το καλύτερο για σένα κ θα συνεχίσεις να συμβιβάζεσαι κ να μπλέκεται σε αγάπες που θα σου προκαλούν πόνο. Να το θυμάσαι.
Ελπίζω να σε βοήθησαν έστω και λίγο και να ανακουφίστηκες. Και κάτι τελευταίο, αυτήν την Κατερίνα κ οποιαδήποτε Κατερίνα έχεις στη ζωη σου, να τις βγάλεις. Ελεος, δεν ντράπηκε; Αυτα. Καλη ζωη!!!
ρε κορίτσι, σου φέρθηκε έτσι και εσύ εκεί??? συν ότι αντι να μπινελικώσεις την “φίλη” σου που τα έφτιαξε με αυτόν που ήθελες ενώ εσύ ήσουν στο νοσοκομείο, σου ζήταγε και τα ρέστα μετά!!!!
εσύ λες τότε ήσουν 15, τώρα πόσο είσαι???
μείνε με το παλικάρι τον Πέτρο, παρά με αισθήματα για κάποιον που σου φέρθηκε σκάρτα!!!!
Μην πέσεις πάλι στην παγίδα του Κωσταντινα!! Μην τον αφήσεις να σε ξεγελασει πάλι!
Μη γυρίσεις στα παλια και μην τον αφήσεις να σου δώσει πάλι πόνο και θλιψη γιατι προφανώς μονο αυτα μπορει να προσφέρει! μεινε με τον πετρο και προσπάθησε να τον ξεχάσεις!!