Τυχαια βρεθηκα στη σελιδα για τον ανεκπλήρωτο έρωτα και ομολογω οτι συγκινηθηκα..
Θα πω και εγω για τον ανεκπληρωτο ερωτα μου, που με τρελαίνει εδω και εικοσι χρονια!
Ημουν δεκαπεντε ετων και μολις τον αντίκρισα χαθηκα στα ματια του .. αυτο ηταν για να κρατησει για παντα.. δεν πιστευα ποτε οτι η καρδια μπορει να αγαπησει τοσο πολυ!
Θα σας πω μονο οτι γνωριστήκαμε τοτε σε λαθος χρονο .. εμένα και εκεινον μεχρι τωρα μας καιει το «γιατι βρεθηκαμε σε λαθος στιγμη»;;
Τον αγαπω και θα τον αγαπω μεχρι την υστατη στιγμη μου και ειλικρινα νιωθω πως ειμαι τυχερη που ενιωσα αυτα τα υπερτατα συναισθηματα ερωτα και αγαπης!
Ειμαι παντρεμενη πλεον με εναν αλλο ανθρωπο που εκτιμω πολυ και αγαπω ομως εντελως διαφορετικα..
Εκεινος ηταν και θα ειναι παντα ο ενας μοναδικος ασυγκριτος αντρας της ζωης μου ολης….
Ελεν
ΥΓ. Συγνωμη για την γραφη μου αλλα η καρδια μου χτυπαει τοσο δυνατα …
