Εμενα η ιστορια μου ειναι πολυ μπερδεμενη… Γνωριστηκαμε πριν απο δυο χρονια απο ενα λαθος στο τηλέφωνο. Κολλησαμε, μιλουσαμε συνεχεια και πραγματικα ερωτευτηκαμε.
Αυτος ειχε γυρισει απο Βοστωνη μολις κ εγω ημουν τοτε δευτερα λυκειου. Ειχαμε στειλει φωτογραφιες ο ενας στον αλλο και καναμε ονειρα για το κοινο μας μελλον.
Μου εστειλε δωρα δυο κοσμηματα σβαροφσκι και αυτο ηταν το αποκορυφωμα. Λιωναμε συνεχεια στο τηλέφωνο…
Οταν επισκεφτηκε την πολη μου, για να μου κανει εκπληξη με πηρε τηλέφωνο αλλα εγω κολλησα και δεν πηγα να τον βρω.
Περασα απο μακρια τον ειδα κι εφυγα. Δεν τολμησα να πλησιασω και αυτο ηταν και το τελος μας.
Τσαντιστηκε παρα πολυ και δε μου ξαναμιλησε. Ετσι τσαντιστηκα κι εγω και διεγραψα τις φωτογραφιες του και τα μηνυματα και τον αριθμο του.
Μετα απο μερες μου εστειλε μήνυμανα μου ζητησει συγνωμη, αλλα δεν του απαντησα και το διεγραψα.
Το μετανιωσα και απο τοτε ειναι το μονο που σκεφτομαι εδω και δυο χρονια. Δεν μπορουσα ομως να κανω τιποτα γιατι δεν ηξερα πολλα γι αυτον.
Δεν ξερω αν βρισκεται ακομα θεσσαλονικη στην οποια μου ειχε πει οτι θα ανοιγε μαγαζι καφετερια μπαρ. Δε θυμαμαι το τηλέφωνο του, δεν το εχω γραμμενο καπου και δεν ξερω το επωνυμο του για να ψάξω να τον βρω.
Δεν μπηκα καν στη διαδικασια να προχωρησω, αφου μονο ο Γρηγορης ειναι στο μυαλο μου. Αυτος ειναι ο ανεκπληρωτος ερωτας μου και δεν ξερω τι να κανω για να τον βρω.
Δωρα
Κοιτα Δωρα….πιστευω πως αυτο το τηλεφωνημα δεν ηταν τυχαιο, σιγουρα ειναι μοιραιο να ειστε μαζι… να δεις πως σε λιγο καιρο ο ερωτας σου θα ξανα ρθει