Μια ερωτική ιστορία που βασίζεται στην ταινία “Starting Out in the Evening” (2007).
Το πρωί διάβασε στην εφημερίδα για ένα κομήτη που πλησίαζε γοργά τη Γη και το βράδυ στις 12:15 θα ήταν ορατός από την δική του πόλη. Ο κομήτης αυτός είχε διασταυρώσει ξανά την πορεία του με τη Γη πριν από 45 ολόκληρα χρόνια.
Του φάνηκε καλή ιδέα να βγει για λίγο από το πρόγραμμα του και να μείνει ξύπνιος για να θαυμάσει το ουράνιο σώμα με τη φλεγόμενη ουρά από την ταράτσα του σπιτιού του. Εξάλλου αυτή θα ήταν και η τελευταία ευκαιρία του.
Είχε ήδη περάσει τα 70, οπότε γι αυτόν δεν θα υπήρχε άλλο ραντεβού με τον κομήτη αυτό. Σε 45 χρόνια που θα περνούσε ξανά, αυτός θα ήταν σχεδόν 120 χρόνων, αν η ιατρική έκανε κάποιο άλμα στην παράταση της ζωής. Όμως επειδή οι σπουδαίες ανακαλύψεις δεν γίνονται έτσι εύκολα, στο επόμενο πέρασμα του κομήτη μάλλον θα ήταν 3-4 δεκαετιών πτώμα παρά 120 χρόνων γέρος ξεχασμένος από το θάνατο.
Οι ώρες είχαν περάσει και κόντευε μεσάνυχτα. Αν πραγματικά ήθελε να δει τον κομήτη, έπρεπε να σηκωθεί από το κρεβάτι του, να ντυθεί ζεστά και να ανέβει στην ταράτσα.
Όμως ο κομήτης είχε χάσει από ώρα τη λάμψη του γι αυτόν. Δίπλα του είχε κάτι πολύ πιο λαμπρό και πιο συναρπαστικό από ένα αστρικό βράχο που θα πυρακτωνόταν από την τριβή μέσα στη γήινη ατμόσφαιρα.
Δίπλα του ήταν ξαπλωμένη μια κοπέλα 23 χρονών. Είχε τα μάτια της κλειστά και φορούσε όλα της τα ρούχα. Όχι πως διανοήθηκε ποτέ να της τα βγάλει. Δεν ήταν κάποιος γέρο-σάτυρος που παρέσυρε μια νεαρή κοπέλα στο κρεβάτι του.
Ηταν ένας σεβάσμιος συνταξιούχος καθηγητής Πανεπιστημίου, που για πολλά χρόνια δίδασκε αυτό που αγαπούσε περισσότερο, την λογοτεχνία. Είχε γράψει και μερικά βιβλία, τέσσερα για την ακρίβεια. Τα δυό όταν ήταν λίγα χρόνια μεγαλύτερος από την κοπέλα πλάι του, ενώ για τα επόμενα δυο χρειάστηκε να περιμένει 2 δεκαετίες ακόμα.
Αυτά τα τελευταία βιβλία του ήταν που έφεραν την κοπέλα κοντά του.
Μόνο πέντε βδομάδες είχαν περάσει από τη στιγμή που σήκωσε το τηλέφωνο και άκουσε μια νεανική γυναικεία φωνή να του εκδηλώνει το θαυμασμό της για τα βιβλία του και να του ζητά να την δεχτεί για λίγο προκειμένου να του εξηγήσει γιατί χρειαζόταν τη βοήθεια του.
Δέχτηκε από περιέργεια και γιατί η νεαρή γυναίκα στο τηλέφωνο είχε καταφέρει να κολακέψει τη ματαιοδοξία του, επαινώντας τόσο θερμά τα βιβλία που είχε γράψει πριν από 30 χρόνια σχεδόν. Η αλήθεια είναι πως όταν κυκλοφόρησαν είχαν κάνει αίσθηση, όμως τώρα πια κανείς σχεδόν δεν ασχολιόταν μαζί τους, ούτε καν αυτός ο ίδιος. Την προσοχή του όλη την είχε στρέψει στο βιβλίο που ξεκίνησε να γράφει πριν μια δεκαετία. Ωστόσο τα χρόνια περνούσαν και το ραντεβού με το τέλος του βιβλίου μεταφερόταν κάθε φορά για τον επόμενο χρόνο.
Οι ήρωες του νέου του βιβλίου περιφέρονταν από κεφάλαιο σε κεφάλαιο κάνοντας τα ίδια κοινότυπα και βαρετά πράγματα. Μάταια προσπαθούσε να τους δώσει λίγη περιπέτεια στη ζωή τους, να τους βάλει να κάνουν κάτι ενδιαφέρον. Ηξερε πολύ καλά τι έφταιγε, αν και απέφευγε να το παραδεχτεί μπροστά σε άλλους.
Οσοι γνωστοί τον ρωτούσαν πως προχωράει το βιβλίο του, όλοι άκουγαν την ίδια ιστορία για την υγεία του που είχε κλονιστεί, για την εγχείρηση καρδιάς που χρειάστηκε να κάνει, για το πώς κουράζονταν εύκολα και αυτό δεν επέτρεπε στο γράψιμο του να προχωρήσει όσο γρήγορα θα ήθελε.
Ωστόσο αυτός ήξερε πως η υγεία του ήταν ένα πρόσχημα για να μην παραδεχτεί ότι ή ζωή του ήταν τόσο στερημένη από ενδιαφέροντα πράγματα, που έκανε τα δάχτυλα του απίστευτα βαριά καθώς χτυπούσαν τα πλήκτρα. Οι λέξεις σχηματίζονταν αργά, τους έλειπε το οξυγόνο της ζωής, της κίνησης, της δράσης. Τους έλειπε η έμπνευση, η φαντασία, ή έξαψη. Το νέο του βιβλίο έπασχε από ανίατη βαριεστιμάρα και η ρουτίνα ξεθώριαζε τα χρώματα στις εικόνες που περιέγραφε. Μέχρι σήμερα.
Σήμερα η νεαρή θαυμάστρια του είχε έρθει για πολλοστή φορά στο σπίτι του. Είχε ξεκινήσει να τη δέχεται ενδίδοντας στην νεανική πειθώ της που αποκεφάλιζε μια-μια τις αντιρρήσεις του. Του άρεσε να φαντάζεται τις αντιρρήσεις του σαν τα κεφάλια της λερναίας ύδρας που περιέβαλλαν το γέρικο κορμί του και το προστάτευαν από την άγνωστη γυναίκα που ήθελε να εισβάλλει στην ιδιωτική ζωή του με σεβασμό και ευγένεια από τη μια, αλλά με περίσσια επιμονή από την άλλη.
Η κοπέλα ήταν φοιτήτρια φιλολογίας και ετοίμαζε το διδακτορικό της με θέμα το έργο ενός μη αναγνωρισμένου συγγραφέα, δηλαδή του συνταξιούχου κυρίου καθηγητού, του εαυτού του. Όπως του είπε στην πρώτη τους συνάντηση είχε μαγευτεί από τα δύο τελευταία του βιβλία, και ήθελε οπωσδήποτε να γνωρίσει τον άνθρωπο που τα έγραψε, να μιλήσει μαζί του, να αναλύσουν μαζί το έργο του, να καταλάβει τα πως και τα γιατί που οδήγησαν τη συγγραφική του πένα πριν από 30 ολόκληρα χρόνια. Ηθελε να είναι αυτός το θέμα της εργασίας της και του ζήτησε να βρίσκονται 2 φορές τη βδομάδα για να συζητούν σχετικά με το έργο του.
Ηταν αναπάντεχο γι αυτόν και στην αρχή αρνήθηκε. Ωστόσο η νεαρή φοιτήτρια είχε κολακέψει την ματαιοδοξία που κάθε συγγραφέας κρύβει μέσα του, και οι αντιρρήσεις του κάμφθηκαν γρήγορα.
Η μια συνάντηση ακολούθησε την προηγούμενη και μέσα σε 5 βδομάδες είχαν βρεθεί αρκετές φορές. Πολλές φορές αισθάνθηκε ότι το νυστέρι της περιέργειας της έκοβε πιο βαθιά απ’ όσο μπορούσε να αντέξει. Πολλές φορές αποφάσισε ότι η νεαρή ανατόμος της σκέψης του και του παρελθόντος του, είχε ξεπεράσει τα όρια και ότι δεν θα της επέτρεπε να τον ξαναδεί. Όμως αυτή επέμενε, παρακαλούσε, χτυπούσε την πόρτα του χωρίς να του τηλεφωνήσει και κάθε φορά τον έκανε να αναθεωρήσει και να την ανεχτεί για λίγο ακόμα.
Το ίδιο είχε γίνει και σήμερα. Απρόσκλητη του χτύπησε την πόρτα του με μια απίθανη ιστορία για κάτι που διάβασε και ήθελε να το συζητήσει μαζί του. Ξεκίνησε να την μαλώνει για το θράσος της να έρχεται απροειδοποίητα στο σπίτι του και να αναστατώνει το καθημερινό του πρόγραμμα. Όμως η θλίψη που γέννησαν τα λόγια του στο πρόσωπο της, τον έκανε να υποχωρήσει για μια ακόμη φορά και να την προσκαλέσει μέσα στο σπίτι του.
Δεν κατάλαβε κι ο ίδιος πως μετά από λίγο βρέθηκε ξαπλωμένη στο κρεβάτι του. Το είχε ζητήσει η ίδια, αυτός δεν θα τολμούσε ποτέ να προτείνει κάτι τέτοιο σε μια κοπέλα που είχε λίγο περισσότερο από τη μισή ηλικία της κόρης του.
Θα έπρεπε να σκεφτεί τι θα έλεγε η κόρη του αν έμπαινε ξαφνικά κι έβλεπε τον ηλικιωμένο πατέρα της στο κρεβάτι δίπλα σε μια τόσο νέα κοπέλα. Θα τον θεωρούσε ένα ξεμωραμένο γέρο σάτυρο και θα γελούσε πίσω από την πλάτη του. Ισως και να αηδίαζε κιόλας.
Θα έπρεπε να τα σκεφτεί όλα αυτά πριν επιτρέψει στην κοπέλα να βγάλει τα παπούτσια της και να ξαπλώσει στο κρεβάτι που κοιμόταν μόνος του όλα τα χρόνια μετά τον ξαφνικό θάνατο της γυναίκας του. Όμως δε σκέφτηκε τίποτα γιατί σάστισε από την πρόταση της. Δεν ήταν σίγουρος αν του άρεσε που μια τόσο νέα και όμορφη κοπέλα ένιωθε ερωτικά γι αυτόν. Ηταν πολύ περισσότερο μπερδεμένος, παρά κολακευμένος.
Η κοπέλα είχε κλείσει τα μάτια της και ανάσαινε αργά, ήρεμα. Αναρωτήθηκε αν είχε αποκοιμηθεί. Αναρωτήθηκε επίσης αν αυτός ένιωθε το ίδιο ήρεμος ή ταραγμένος. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Μουδιασμένος ένιωθε κι αμήχανος. Δεν ήξερε τι να κάνει. Δεν μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του να την φιλάει ή να την αγγίζει ερωτικά. Ηταν πολύ αξιοπρεπής για κάτι τέτοιο. Η ίσως πολύ γέρος.
Όμως θαύμαζε την εικόνα της, ανάσαινε το άρωμα της, ένιωθε το κορμί της να ζεσταίνει το χώρο γύρω του. Ηταν γυναίκα και ήταν στο κρεβάτι δίπλα του.
Αυτός τι ήταν; Ηταν γέρος, όχι ένας γέρος άντρας, απλά και μόνο γέρος.
Το χέρι του κινήθηκε προς το μέρος της. Σταμάτησε πάνω από το μέτωπο της και έμεινε να αιωρείται σε απόσταση πέντε εκατοστών. Ενιωθε την ύπαρξη της στην παλάμη του.
Η παλάμη του άρχισε να κινείται προς τα κάτω ακολουθώντας το περίγραμμα του προσώπου της. Δεν άγγιζε το πρόσωπο της, έμενε σταθερά 5 εκατοστά από πάνω της.
Ηταν σα να προσπαθούσε να ψηλαφήσει την ομορφιά της και τα νιάτα της. Όμως πάντα από απόσταση, δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του να την αγγίξει γιατί μπορεί τα γερατειά του να χάλαγαν την εύθραυστη ομορφιά της και να μόλυναν ανεπανόρθωτα τα νιάτα της.
Αργά η παλάμη του προχώρησε από το πρόσωπο της στο λαιμό της, στο στήθος της, στην κοιλιά της. Εκεί σταμάτησε. Το χέρι του δεν έφτανε να προχωρήσει παρακάτω κι ένιωθε πολύ μουδιασμένος για να σηκωθεί και να αλλάξει θέση.
Το χέρι του άρχισε να κινείται στην αντίστροφη πορεία, από κάτω προς τα πάνω. Σταμάτησε πάνω από την καρδιά της. Τη φαντάστηκε να χτυπά αργά, δυνατά, όπως μια υγιής καρδιά πρέπει να κτυπά. Η δική του δεν ήταν έτσι, ήταν γέρικη και άρρωστη. Ηταν μια καρδιά που του θύμισε ότι η θέση του δεν ήταν πλάι σ’ αυτή την όμορφη νέα γυναίκα.
Σηκώθηκε αργά για να μην την ξυπνήσει. Κοιτώντας την οπισθοχώρησε προς την πόρτα, την άνοιξε και προσεκτικά την έκλεισε πίσω του για να μην τρίξει. Προχώρησε στο διάδρομο και ξάπλωσε στο κρεβάτι του ξενώνα. Εβγαλε μονάχα τα παπούτσια του. Ούτε τη γραβάτα του, ούτε το πουκάμισο ή το παντελόνι. Ενιωθε ότι χρειαζόταν αμέσως ύπνο. Δεν ήθελε να σκεφτεί τίποτα για την κοπέλα που κοιμόταν στην κρεβατοκάμαρα του, δεν ήθελε να αναλύσει την κατάσταση, ήθελε μονάχα να κρατήσει την ζεστή αίσθηση που είχε απλωθεί στο κορμί του από την παλάμη του.
……………………………………….
Ξύπνησε στις 7 όπως κάθε μέρα τα τελευταία χρόνια. Πήγε στο μπάνιο, πλύθηκε και τράβηξε για την κουζίνα. Περνώντας από το διάδρομο πρόσεξε ότι το παλτό της δεν κρέμονταν δίπλα στην εξώπορτα. Η κοπέλα είχε φύγει πριν αυτός ξυπνήσει.
Εβαλε νερό να βράσει για να φτιάξει το τσάι του. Ανοιξε την τηλεόραση και άκουσε να μιλούν για τον κομήτη που τα μεσάνυχτα πέρασε πάνω από την πόλη του. Πολλοί είχαν ξενυχτήσει στις ταράτσες θαυμάζοντας το φωτεινό ουράνιο σώμα που πέρασε για λίγο και συνέχισε την πορεία του στο αχανές διάστημα.
Παραλίγο να ήταν κι αυτός στην ταράτσα με τα κιάλια του χτες το βράδυ. Θυμήθηκε αυτό που είχε διαβάσει στην εφημερίδα την προηγούμενη μέρα: ο κομήτης θα περνούσε ξανά σε 45 χρόνια. Όμως αυτός δεν θα ήταν πια εδώ για να τον δει.
