Στην πορεία της ζωής τους, οι άντρες συνήθως δημιουργούν κάποιες παράλληλες σχέσεις.
Αν είναι παντρεμένοι, μιλάμε φυσικά για απιστία προς τη “νόμιμη” σύζυγο, ενώ αν βρίσκεται εκτός γάμου, για παράλληλες σχέσεις. Το όνομα και ο χαρακτηρισμός είναι μάλλον τυπικός, όμως, καθώς το πρόβλημα παραμένει ίδιο. Τι γίνεται σε αυτή την περίπτωση;
Το μόνο βέβαιο είναι ότι τότε μια γυναίκα θα λυπάται που δεν τον έχει, ενώ κάποια άλλη θα λυπάται που τον έχει…
Είναι τόσο τραγικό; Η αλήθεια είναι πως ναι. Αν και συνήθως όλοι τασσόμαστε, δικαιολογημένα, κατά του άπιστου, καλό είναι να θυμόμαστε ότι κάθε σχέση έχει να κάνει με δυο μέρη – εν προκειμένω με περισσότερα!
Παράλληλες σχέσεις = Δυστυχία
Όταν αρχίζουν τα μαθηματικά στις παράλληλες σχέσεις, δηλαδή το περίφημο 1+1=3, τότε όλοι είναι κατά βάθος δυστυχισμένοι.
Η σύζυγος- ή η μόνιμη σχέση – είναι αυτή που υποφέρει σαφώς περισσότερο. Όχι μόνο γιατί έχει να αντιμετωπίσει το ψυχολογικό κομμάτι της απιστίας και το φοβερό πλήγμα αυτοπεποίθησης, αλλά γιατί έχει να αντιμετωπίσει και το βάρος της συμπεριφοράς του συζύγου.
Ο άπιστος σύζυγος νιώθει παγιδευμένος στο γάμο του και αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα αρχίσει να αναπτύσσει συναισθήματα αγανάκτησης, ίσως και απέχθειας για τη σύζυγό του, μόνο και μόνο γιατί δεν μπορεί να χαρεί τον νέο του έρωτα ανέμελα.
Έστω και αν αυτά τα συναισθήματα είναι καθαρά επιφανειακά, εντούτοις δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στο σπίτι, κάνοντας δυο ανθρώπους που κάποτε ήταν ερωτευμένοι και αγαπημένοι, να φέρονται σαν εχθροί. Πώς λοιπόν να χαρεί πια η γυναίκα για τον άντρα που έχει; Και εν τέλει, πιο μέρος αυτού του άντρα έχει όντως…;
Από την άλλη πλευρά υπάρχει η ερωμένη. Και πριν αρχίσουμε τους όποιους χαρακτηρισμούς, καλό είναι να θυμόμαστε ότι είναι ένας ακόμα άνθρωπος με αισθήματα. Η ερωμένη λοιπόν είναι εξίσου δυστυχισμένη. Ναι μεν έχει ένα κομμάτι του άντρα, αλλά δεν μπορεί να τον έχει εξολοκλήρου, λόγω γάμου.
Ο άντρας, ο οποίος μέσα στο χαμό αισθάνεται περισσότερο άντρας, έχοντας δυο γυναίκες δίπλα του, θα προσπαθήσει να κρατήσει και τις δυο, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα, μέχρι να αποφασίσει τι θέλει όντως, ή μέχρι να βαρεθεί και να σταματήσει την παράλληλη σχέση.
Τελικά οι παράλληλες σχέσεις οδηγούν αναπόφευκτα σε μια κατάσταση που το ένα ψέμα διαδέχεται το άλλο. Τα ψέματα δεν αφορούν μόνο τη σύζυγο, αλλά και την ερωμένη. Πόσες γυναίκες έχουν ακούσει την περιβόητη ιστορία “Θα χωρίσω τη γυναίκα μου και θα σε παντρευτώ”; Πολλές. Και οι περισσότερες θέλουν να την πιστέψουν αυτήν την ιστορία, γιατί όπως είπαμε έχουν και εκείνες αισθήματα. Για κάποιες ίσως αυτός ο άντρας να είναι ο έρωτας της ζωής τους. Άρα τι; Δυστυχία και εδώ.
Η γοητεία του απαγορευμένου στις παράλληλες σχέσεις
Το μόνο θετικό στην υπόθεση είναι ότι το απαγορευμένο είναι και πιο γλυκό – συνήθως όσοι εμπλέκονται σε παράλληλες σχέσεις και παράνομους δεσμούς δίνονται με πάθος, μόνο και μόνο γιατί υπάρχει η προσμονή και η ένταση του απαγορευμένου. Αυτό είναι το κομμάτι που συνήθως λείπει από το γάμο και το οποίο έρχεται να αντικαταστήσει η παράλληλη σχέση ή η απιστία. Το σπινθηροβόλημα είναι συνήθως συγκλονιστικό. Σπάνια κάποιος μπορεί να το αποφύγει, και από ότι φαίνεται τώρα πια όλο και σπανιότερα κάποιος έστω προσπαθεί να το αποφύγει.
Υπάρχει happy end στις παράλληλες σχέσεις;
Οι παράλληλες σχέσεις είναι δεσμοί προβληματικοί και σπάνια έχουν happy end. Όπως και να έχει κάποιος βγαίνει πάντα πληγωμένος. Υπάρχει σωτηρία; Μάλλον όχι γιατί οι περισσότεροι αργά ή γρήγορα εμπλέκονται σε μια τέτοια ιστορία. Για αυτό είναι καλό να μην προδικάζουμε τι θα συμβεί σε μια ανάλογη περίπτωση… να εύχεσαι να μη σου τύχει.. Ή μήπως τελικά να εύχεσαι να σου τύχει…;
Μια παράλληλη σχέση οριοθετημένη και χωρίς υστεροβουλίες ενίοτε λειτουργεί και ως κατευναστικό με άριστα αποτελέσματα. Οι σχέσεις αυτές, βασίζονται στην αμοιβαία κατανόηση και στην ειλικρίνεια, στην αρχή της εξομολόγησης άρα και σε ατραπούς ψυχολογικής γαλήνης και ηρεμίας.
Τέτοιες σχέσεις “ασφαλή λιμάνια” συναντούμε ανάμεσα σε άνδρες μεγαλύτερης που συνάπτουν σχέσεις με νεότερης ηλικίας κοπέλες και ανάμεσα σε αμφότερα παντρεμένους κρατούν ζωντανούς και ενεργητικούς τους εμπλεκόμενους διατηρώντας υψηλά επίπεδα πνευματικής ενάργειας, λόγω του ότι κρατούν τα μέρη της ψυχής σε απόλυτη αρμονία.
Εκεί που η λογική επιτάσσει την εχεμύθεια και αποκλείει την υστεροβουλία, εκεί που το πνεύμα βρίσκει πεδία απόκρισης και ανταπόκρισης, εκεί που το ενστικτώδες αρχέγονο των ορμέμφυτων βρίσκει ένα ασφαλές πεδίο δράσης και εκτόνωσης, εκεί που η εκπεφρασμένη εναπόθεση των συναισθημάτων βρίσκει αναγνώριση και αποδοχή, εκεί η ψυχή ολοκληρώνεται και ανατάσσεται.
Χρήζει λοιπόν αναθεώρηση των δεδομένων. Η ηθική μεταβάλλεται και αναδιαρθρώνεται κατά περιόδους, τόπο και σκοπό και ως όργανο της εξουσίας, επιβάλλεται σε πληθυσμούς με σκοπό περισσότερο να τους καθυποτάξει ψυχικά να τους αναδιατάξει πνευματικά. Ας μην ξεχνάμε πως το θηλυκό παράγεται από την φύση πολυπληθέστερο και με μειωμένο βιολογικό και ορμονικό χρόνο. Ποιος ωφελείται λοιπόν από κατασκευασμένες ηθικές επιβολές που αποσκοπούν σε ψυχολογικές καταρρακώσεις;
Τι έχετε να πείτε για τις περιπτώσεις παντρεμένων ανδρών που πολύ συχνά και για μετρημένες φορές πηγαίνουν με άλλες γυναίκες ;
Να προσθέσω στο παραπάνω κείμενο πως δεν είναι να ευχόμαστε να μη μας τύχει αλλα αφού μας τύχει (γιατί το επιδιώξαμε) να το αξιολογήσουμε κατάλληλα και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, και όχι απλά να μοιραζόμαστε σε 2 ανθρώπους!
Ολα στη ζωή είναι και οι σχέσεις κάποιες φορες διαλύονται τίποτα δεν κρατα για πάντα …
Πολύ ενδιαφερουσα η αναρτηση αλλά δεν λαμβανει υποψη της καποιες σημαντικες παραμετρους όπως:
1)Οτι ο ανθρωπος δεν είναι μονογαμικος.
2) Οτι βιολογικη αποστολη του αρσενικου είναι να γονιμοποιησει οσο το δυνατον περισσοτερα θηλυκα ενώ βιολογικη αποστολη του θηλυκου είναι να γονιμοποιηθει από το ισχυροτερο αρσενικο. Γι αυτό και τα αρσενικα μονομαχουν για τη διεκδικηση των θηλυκων ενώ τα θηλυκα περιμενουν την εκβαση της μονομαχιας ώστε να ζευγαρωσουν με το ισχυροτερο. (Μην ξεχναμε ότι καποτε μονμαχουσαν και οι αντρες για αντιστοιχους λογους) Έτσι λειτουργει η φυση και ετσι εξασφαλιζεται η φυσικη επιλογη.
Αυτό σημαινει ότι ο γαμος δεν είναι φυσικη ουτε βιολογικη κατασταση αλλά κοινωνικη συνθηκη η οποια προφανως ερχεται σε αντιθεση με τη φυση. Γι αυτό και παραβαινονται τοσο συχνα οι «αιωνιοι ορκοι» και ευτυχως που παραβαινονται γιατι ετσι βελτιωνεται το ανθρωπινο ειδος.
Βεβαια για να προστατευσουμε το κοινωνικο μας μοντελο φροντιζουμε να θωρακισουμε το γαμο με νομους να πεισουμε τους ανθρωπους ότι οι «παραλληλες σχεσεις» δειχνουν ανωριμοτητα κλπ κλπ. Τελικα όμως η φυση επιβαλλει τους δικους της νομους περα και εξω από κοινωνικα μοντελα, από απαγορευσεις, από ηθικολογιες και αυστηρους νομους. Και μην ξεχναμε ότι ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ερωτευεται με δικαστικη αποφαση