Για να σ’ εκδικηθώ τραγουδούν ο Δημήτρης Μητροπάνος και ο Λάκης Παπαδόπουλος. Αν κάποιος δεν έχει ακούσει το όμορφο αυτό τραγούδι, θα νομίζει πως το “Για να σ’ εκδικηθώ” αναφέρεται σε πραγματική, σκληρή, αδυσώπητη εκδίκηση – τιμωρία για την κακιά που διέλυσε τη σχέση και άφησε το κακόμοιρο παλικάρι σε ένα άδειο διαμέρισμα γεμάτο από ενθύμια και δώρα.
Ομως αυτός το μόνο που έκανε ήταν να πάρει ένα ψαλίδι και ν’ αρχίσει να κόβει κομμάτια τις παλιές φωτογραφίες. Αφού οι φωτογραφίες της κακιάς εξαφανίστηκαν, άρπαξε μαύρη σακούλα σκουπιδιών και τη γέμισε με ότι ενθύμια και δώρα υπήρχαν από τη σχέση που τελείωσε άδοξα. Στο τέλος έριξε και ένα βαψιματάκι στις κουρτίνες στο χρώμα που μισούσε η εξαποδώ πρώην αγαπημένη. Τελικά τι είδους εκδίκηση είναι αυτή;
Μάλλον “Χωρίζω και συγυρίζω” έπρεπε να το λένε το τραγούδι ή “Πως να φτιάξετε το φενγκ-σούι του σπιτιού σας μετά από ένα χωρισμό”. Γιατί, για όσους δεν το ξέρουν, το φενγκ-σούι προστάζει να ξεφορτωθείτε άμεσα ότι σας θυμίζει την παλιά αγαπημένη για να προχωρήσει η ζωή σας μπροστά και να υπάρχει χώρος άφθονος για τον επόμενο έρωτα.
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Στίχοι: Κυριάκος Ντούμος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Παπαδόπουλος & Δημήτρης Μητροπάνος
Για να σ’ εκδικηθώ
Για να σε εκδικηθώ
σου σκίζω τις φωτογραφίες
κι εσύ όπως και εγώ
κομμάτια στις γωνιές και στις πλατείες
τα γράμματά σου καίω
μέσα στον πυρετό μου
και σβήνω το όνομά σου
μαζί με το δικό μου
Για να σε εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι εσύ όπως και εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να σε εκδικηθώ
πετάω ενθύμια και δώρα
κι εσύ όπως και εγώ
θρύψαλα και σκουπίδια τώρα
τις ζωγραφιές σου σκίζω
τα πόστερ που αγαπούσες
και βάφω τις κουρτίνες
στο χρώμα που μισούσες
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ
Για να γιατρέψω τις ατέλειωτες πληγές
αφού δεν βγήκες από μέσα μου ποτέ